-
乾坤空阔几由旬,仁气坱圠熏为春。
郊原万象列绮绣,华哉规令方施行。
旧年与花尝有约,肯倦携筇并蹑屩。
近来时事与花违,一任自开还自落。
此时何地可维舟,难效山阴禊事修。
-
荆璞虽未琢,须成圭璧珍。
峄桐虽未弦,须奏云和音。
抱此材质良,识真岂无人。
荐进居禁严,持美以效君。
永为廊庙器,陋彼瑚琏陈。
-
舟行过乡城,忆昨又三载。
鹤表人或非,雉堞址仍在。
郊郭幸苟完,室庐俱可慨。
十年远亲友,一见如有碍。
胡为穷纪次,际此远行迈。
-
欲绝子期弦,肯鼓齐门瑟。
谏官不足为,孰可浼少室。
然当展素蕴,佐主为召毕。
志在泽斯民,思与邹轲匹。
难作遁世翁,江梅有佳实。
-
欢犹程孔交,来匪张范约。
岂但授馆粲,雅与同丘壑。
我圃三径荒,几年负杯酌。
秋叶与春花,今幸复还昨。
园丁报新阳,早梅红破萼。
-
西风叶满庭,攲枕听鸣雨。
悽然百感生,愁绪未易数。
思昔咏干旌,良马素丝组。
今为白屋夫,低头拜官府。
犹喜七十公,可免差科苦。
-
妙语来翩翩,赓句惭草草。
一鼓再则衰,气痿肠亦槁。
诗不造风雅,可观徒小道。
书能破万卷,篇章自然好。
浅学无根源,易涸如潢潦。
-
黑不待黔乌,白不待浴鹄。
天分既超卓,能消几学术。
飘飘霞外姿,瞳方而发绿。
满腹贮古书,咳唾可袪俗。
冲气以为和,阳春散晴旭。
-
多公苦嗜吟,殆类书痴窦。
水火燥湿仝,一见欢如旧。
七步未为敏,百篇可立就。
咀嚼牙颊香,氤氲满襟袖。
浑浑乎其来,势若瓴建溜。
-
晴空擘絮云,残雨收线溜。
晨兴咀落英,风露入怀袖。
远水浮秋容,吟墨写难就。
碧山吾老友,扁舟拟访旧。
公肯从我游,茗饮烹乳窦。
-
矫矫鹤盘空,??雁鸣旭。
过雨沐遥岑,一日浣尘俗。
久欲抱琴书,栖霞漱澄绿。
刘安鸡犬仙,世岂无其术。
一笑秋水横,飞来双白鹄。
-
世荣易消歇,犹岁多旱涝。
又如红紫芳,焉得四时好。
岂若潜窈深,考古而学道。
葆真育其和,英华发枯槁。
出处明所宜,慎勿为小草。
-
铁研穷钻研,知君用心苦。
撑肠书五车,何异群玉府。
粲然以成章,云锦工织组。
逸气劘屈贾,馀子何足数。
八咏俄顷成,落笔倾风雨。
-
穷秋菊荐香,小春梅破萼。
时卉互芳菲,荣悴异今昨。
忆昔竞芳妍,徵逐困吟酌。
老去厌浮华,雅志在林壑。
浩歌太冲章,愿赴招隐约。
-
一气散冲融,生意溢群动。
膏泽溜涓涓,物华来总总。
孤芳擅魁元,众卉遂宾从。
丹碧互鲜妍,低昂相错综。
茵铺五茸稠,旆接千林耸。
-
熙阳薰盖壤,丽景日以新。
娅姹花媚昼,嚘嘤鸟鸣晨。
纷华易消歇,非久沦沙尘。
举世竞芳菲,湎若嗜饮醇。
岂知有至味,澹然哜道真。
-
咎消无妄福来宜,喜气津津溢秀眉。
桂子昨方移别种,桐孙今见长新枝。
金章鱼佩须传祖,玉果犀钱梦得儿。
我欲去为汤饼客,却惭未赋老坡诗。
-
翠庭欲到到非难,觌面须当听麈谈。
未必移家似东野,料应有宅过罗含。
幽怀万堞尘埃隔,胜概两湖风月涵。
唐宋诗人多姓陆,吟边行远可相参。
-
可亲馀暇复奚为,雪霁何妨剩赋诗。
应怪玉峰还翳荟,更怜银屋变茅茨。
结成冰笋方连夜,散作檐花特顷时。
物物要知须返本,冰仍归水更何疑。
-
雪晴吟弄句仍佳,满纸鲛珠屡拜嘉。
刻玉林林空楮叶,沾泥处处失杨花。
消成滴沥原归旧,润入根荄生有涯。
剩洗瓶罂储此水,待驱炎暑煮春茶。
[宋]
? ~ 1289 年
卫宗武的诗文全集
共 572 诗文