-
冯夷剪水抑何悭,祇怕天工未许闲。
上瑞先春才破白,屡丰卜岁已窥斑。
可怜俄顷消成水,不怕明朝失却山。
金帐羊羔非我事,汲清煮茗课奴蛮。
-
崇峦九叠破天悭,地远尘嚣隔几关。
方恨重云封皓月,俄惊半夜老青山。
莫嫌腊后欠三白,且喜春前露一斑。
几度冬来逢上瑞,更祈盈尺送舟还。
-
三白先春花尺围,玄冥喜不逊伊耆。
盖深岩穴兽无迹,冻合林园鸟不飞。
金帐从教资侈泰,银城未必可凭依。
卷怀经济姑藏密,闭户高眠未必非。
-
盈尺为祥须应占,洪纤著物类形盐。
幻成列阜鼍城涌,散作千林蝶阵粘。
清友不妨添玉骨,苍官俄怪变银髯。
祇怜岁岁催人老,染尽华颠亦可嫌。
-
剪水天为农发祥,岂知寒卧欲成僵。
朱门快意酒肉会,墨客驰神词翰场。
梁苑集中呈赋手,灞桥行处吐诗香。
羊羔茗饮评清浊,相去何殊千丈强。
-
欲把青空一色糊,集先维霰作花疏。
寸馀凝积常年有,尺许坚牢自昔无。
粉阵成围攒戏蝶,盐车疑覆失前驴。
新吟便是有声画,何必鹅溪写作图。
-
插架金英喷月光,园中列树更堂堂。
信从天上灵根出,染得古来诗句香。
今度花迟前度发,三分秋占二分强。
主人健笔供模写,压倒当年苏与黄。
-
几年寥落负秋光,剩喜朋簪列耐堂。
枌社重开真率集,桂华新荐广寒香。
故交今日嗟无几,我辈晨星当自强。
况有坐中名胜在,携尊何待菊花黄。
-
凄凉时序每兴嗟,那复登高似孟嘉。
尚喜乌纱粘皓发,犹存青眼对黄花。
百篇剩有诗堪索,九日愁无酒可赊。
采采缅怀元亮节,不随流俗竞春华。
-
希年七十又加零,渐脱尘缘万事轻。
冉冉壮心随岁减,萧萧衰鬓与霜明。
愁倾白堕嫌无量,老对黄花更有情。
欲写秋容到寥廓,却惭健笔欠纵横。
-
暗度双星见者希,那堪雾气更霏霏。
为云为雨观如梦,一岁一宵来即归。
玄鹊有灵劳翼负,素娥含恨减腰围。
彩楼误却穿针女,玉宇银潢欠发挥。
-
依稀桥鹊布银潢,又见天孙作妇忙。
已向烟萝深遁迹,不烦云锦粲成章。
追思高会饮传烛,徒得清眠梦熟粱。
却喜连朝天沛泽,应为月姊酿秋芳。
-
林薮发枯山敛眉,凛秋岂但楚臣悲。
翩翩莺燕知何往,猎猎鹰鹯正得时。
残雨晓添衣气润,新寒夜厌漏声迟。
悲风入调须频奏,妙趣惟应心自知。
-
水泛新堤蘸柳条,郊行喜有可人招。
不堪白发三千丈,莫负青春九十朝。
鸥鹭何妨为伴侣,鹍鹏一任诧扶摇。
山灵久拟骚人到,霁月光风不待邀。
-
雨收宇宙喜清明,社舞村歌沸鼓钲。
竹下蛛丝粘叶稳,柳间蝶粉缀绵轻。
班班远岫髻鬟列,滟滟平川衣带横。
候转清和景尤胜,翠林幽哢听仓庚。
-
梅雨成霖味已甘,淋漓更久恐难堪。
风雷几昼起平陆,星斗一宵移下潭。
万畛针芒青曳曳,千山鳞羽绿毵毵。
老夫晴雨不关念,心醉青编维日酣。
-
细草平芜接渚沙,僧庵系马柏阴斜。
青山几曲绕流水,啼鸟数声随落花。
芳景流连春富贵,晴林浮动日光华。
独怜人事多非旧,寂寞荒村点暮鸦。
-
殿春名谱压群葩,汲水金铜满贮花。
无地栽培娱老境,有风吹送到儿家。
娇容粉薄雨含沐,丰脸杯醺日绚华。
花卒还荣人莫少,芳辰来往岁无涯。
-
几年有负倾城艳,惭愧今朝对洛花。
忆昔富文同胜集,慨今姚魏属谁家。
赏心不作园林想,过眼聊为几席华。
回首一年春又了,绿阴芳草接天涯。
-
淑景骎骎到牡丹,探芳日日倚楹栏。
巧心吐出黄金缕,腴脸开成紫玉盘。
春晚有花飞欲尽,山中此种得应难。
便须收拾归囊锦,更酌清尊仔细看。
[宋]
? ~ 1289 年
卫宗武的诗文全集
共 572 诗文