-
系缆石桥驿,江风生暮寒。
故乡杳何处,春水月漫漫。
连岸竹交荫,塞空峰乱攒。
家人岂知此,祗是向南看。
-
独无烦剧劳,小营斸蒿莱。
园亭虽不广,时有山风来。
且喜栽竹活,昨夜蕉花开。
县僻官常闲,时复同一杯。
吾母幸康悦,身世安足怀。
-
七月七日,与子乔会岑诗人于钟氏园,分韵得十蒸,去年叔白有此会
新欢意方接,旧感慨已兴。
复此双星节,秋云霭然蒸。
石径聊独游,山亭亦共登。
览彼红惢异,俯兹碧池澄。
吾弟幸休暇,政简庶有徵?
-
素耽子厚诗,心驰永与柳。田居侍亲老,远役吾何有?
蓦来非驱迫,万里西南走。洞庭几惊魂,岳麓重回首。
竟到迁客地,潆洄古湘口。二水停风雷,澄浤无纤垢。
南涧在何处?遗迹应不朽。西山望见之,披寻须我友。
如何多叹嗟?转与昔人偶。名区不遑览,忧心时抱疚。
-
志伸盛意气,揽辔轻四方。志屈颓意气,泥情恋穷乡。
气盛万里近,气颓百里长。不然宛与许,故自逼襄阳。
胡为孟夫子,到此多叹伤。况我家东海,跋涉趋汴梁。
汴渠达汝颖,遂以涉湖湘。湖湘何足道?行复极炎荒。
-
死归生,舍生拼死来求名。炎天日午烁冈阪,里门未出何曾经?
况兼徒步少车马,中乾外强烦郁并。竟死道旁鲜弟兄,中野暴骸行人惊。
昨夜山雨秋风晴,丧车载归牛铎鸣。生时与我不相识,殁归同宿晓同征。
知君珠玉罗万斛,积未得吐目岂瞑?道左吊君慰君灵,我亦求试来齐城,一言未献返乡程。
-
忆我悬弧辰,祝念在四方。
读书缅往迹,壮志常慨慷。
无由致身远,空负七尺长。
里井闲岁月,奄忽四十霜。
故人帝都来,舆马惊村庄。
-
爱此碧流水,值彼清秋晏。
方舟载华觞,宾客辑名彦。
星月挂城角,歌管起波面。
杳霭烟树幽,耸动楼台现。
兴极夜方永,道合情弥恋。
-
人生中寿今过半,髭发未改筋骨变。况兼积郁病肝胆,逆气上卫下涌疝。
以此伤和肠胃弱,人间珍腴无所羡。纵博狎妓皆不好,更薄裘马屏诸玩。
惟有文字心所耽,少小习之老不倦。学成欲求当路知,奔走荒山困锁院。
可怜偏僻不入时,以水泼石冰投炭。尔来二十有一载,名场大小三十战。
如今精气渐消歇,委运浮沈绝忻叹。授书村舍非谋贫,聊借生徒近笔砚。
-
濩落非世用,屏迹在田园。
汲汲二三子,谬推为时贤。
馆之清溪侧,花发溪中妍。
溪南多乔松,松下无杂喧。
辄复摘章句,晨夕相穷研。
-
暂罢清斋讲,聊适苍郊意。佳节依古名,心赏随时寄。
绕林曲径转,隔水寒冈岿。冠者方雍容,童子共嬉戏。
卮酒得并携,盘飨乏兼味。鲜肥宁不慕?淡泊亦云贵。
杂坐礼自饬,小饮情已醉。秋阳布晴暄,松风激虚吹。
凭高始周览,望极集遥思。作诗命同心,庶各酬尔志。
-
灵蠢虽异性,造化本同理。
乘气各有生,茫茫竟何恃?
一朝生气尽,形骸共当委。
有骡在中厩,买自西山市。
家贫不食粟,瘦骨崚嶒起。
-
年长寡嗜好,身贱得优游。
徂夏方绵渺,奄忽又及秋。
候虫始当阶,昏星亦复流。
种豆在南野,秫稻盈西畴。
雨旸赖天时,勤劳喜岁收。
-
寂寞遂终夕,晶莹忽通曙。
垂幔若遗情,开轩始惊晤。
骚屑方委栋,氛氲正飘树。
被物乍同收,因形乃分赋。
积重或偏敧,乘弱亦轻附。
-
携琴向山舍,遥见庐敖峰。
瀰迤平陆绝,屈曲幽壑通。
瀑流故不长,春冰结深重。
石房复精洁,绕屋闻松风。
俯饮涧泉水,慨念尘世踪。
-
富儿重安居,贫士轻远游。
衣食苟不充,奔迸宁得休?
前年游稷下,将母住齐州。
母卒始归葬,暂一省林邱。
本无置锥地,故乡安可留?
-
密云结昼阴,回风散夕雪。
稍爱檐除静,还念川岩别。
虽无车与马,步寻聊可悦。
暮色墟里昏,岭势寒松列。
荒塍人去尽,冻烟鸟飞绝。
-
时愤偶不遣,迹寓情遂滞。
岩穴求故心,悠然复忘世。
理杖追前贤,握手仍夙契。
入谷闻松声,临壑见崖势。
清泉穿石底,奇峰表天际。
-
山雨晓未歇,整辔趋岩陬。
飒然披晨风,萧条川谷秋。
晴霭乍明晦,峦壑互沈浮。
鸟飞云雾中,时一闻啁啾。
崎岖造禅宇,杂沓松柏稠。
-
鸟鸣春山曙,升阳暖松间。禅扃晨未开,随僧犹晏眠。
从容始披衣,盥漱草堂前。仰见数峰峻,杳霭当晴天。
步阁礼金像,默讽无生篇。耳目稍已净,钟磬但悠然。
缓步蹑石磴,倚杖听涧泉。时见山中人,动作亦萧闲。
岂无人事劳?幽兴此中偏。安得遗世累?遂此山居便。
[清]
? ~ ?
李宪噩的诗文全集
共 383 诗文