-
鼓枻洞庭水,水落春未达。高洲聊可登,骋目湖堧阔。
迥拟驰平野,浩若游大漠。草木旷不殖,人禽迹亦绝。
叠石蛟龙宫,沈沙鼋鼍壳。帝子几时降?广乐何处作?
想当飞涝下,凹凸尽汩没。睇彼深广中,谁信此堪托?
巨浸适未觏,还泛潇湘月。
-
披寻爱名迹,登览及春晓。
拾级陟台端,振衣出山杪。
澄湘照初日,楚山正缭绕。
已辞桂岭深,还望洞庭渺。
临高一洒然,俯仰畅襟抱。
-
贫官仆,形蹙蹙,身上单寒无厚服。道逢旧伴狐裘鲜,随侍官船官新迁,气势居然当我前。
贫官仆,尔勿怨,尔择主不善。尔何不从要钱官,使尔口肥身披暖。
尔不见官之子,犹著粗布衣,船中索饵带啼饥。
-
桂林,会李松圃郎中冬斋集宴,兼呈许明府巽行、朱布衣小岑、朱别驾心池
江山启名都,人文萃一方。
萧闲岁阴节,兰室生寒香。
主人方好贤,高宴崇词章。
显贵既满座,幽隐亦以彰。
赏韵屏丝竹,摅襟缓飞觞。
-
危岩耀城端,杰阁临江湄。停桡一登览,凭槛周思维。
栋甍戢鳞次,帆橹排云差。南眺及百粤,北顾倾九疑。
萧条雨方收,激烈风犹吹。感叹升沈迹,缅渺今昔悲。
气集形万象,物化凭二仪。藐躬将安恃?名绩庶可垂?
五载游岭表,一棹归海涯。朅来阅江山,俯仰惭须眉。
-
画山不似画,亦并难名山。截然一壁立,错杂黑白斑。
松蘖根莫附,猿狖愁攀缘。其余尽粗莽,矗矗惟撑天。
如斯观已止,无复瘴叠峦。是谁摹其形?致令嗤米颠。
当时强不信,亲见始骇叹。骇叹诧怪变,犹难命荆关。
我问山下人,奇丽方在前。我乃相其背,庐峰非真颜。
-
远流极地尽,绝顶造天杳。寒月天中生,峰势杳边小。
淩淩照浤澈,层层辨回绕。孤舫悄无声,时一喧水鸟。
对此岂能卧?独赏亦达晓。
-
屡误剡溪访,乃有石邱遇。
辍棹一欢然,天涯感乡故。
云山杳无际,江郭霭方暮。
会合良难期,分舟复相顾。
-
两足日著土,闲居淡无味。
登舟未半程,举步思履地。
系缆争上坡,如恐不容遂。
乘风亦可悦,水懦固无畏。
徒以人情乖,嗜乐轻其易。
-
少游既放还,返棹喜洋洋。身委紫藤下,魂魄归淮扬。
我来藤江渡,落日照平冈。遗迹何处寻?烟水但杳茫。
英奇多不偶,庸驽易福庆。远游底所成,寂寞今还乡。
-
居者冷悄悄,行者纷蹙蹙。生人有别离,谁禁拭双目?
怀归岂不切?久客情已熟。寒暑易絺裘,忻戚换歌哭。
花鸟日渐狎,江山亦相属。举杯再为欢,斜日照林谷。
舣舟惨不发,离言更重复。风波讵无期,茫茫未能卜。
-
生者竟何似,死亦徒然耳。
死在故乡宅,有父兄妻子。
生悲无奈何,死事殊未已。
死丧在他乡,死日声遂駬。
嗟尔从官游,不著真名氏。
-
男儿不封定边侯,破灭龟兹平尉头。便当埽径招羊裘,东山诗酒相优游。
春花秋月吾自有,万里抛作蛮荒投。蛮方瘴疠山水恶,出入但与猺獞俦。
白日无聊坐空馆,信笔挥洒模林邱。远远秋水疏林树,竹篱茅屋平沙洲。
人生若不逞妄想,如此位置非难求。带金奉节岂无慕?壮年已过川东流。
一名尚艰榜首署,千古安望青史留。但愿归寻故山乐,故山佳似图中幽。
-
忆昔垂发年,时令喜当秋。披爽身且健,凌高志方遒。
览此纤翳澄,快彼繁缛收。人事漠不与,焉知悲与愁?
倏忽三十载,苦乐迥不犹。夙期时已过,妄想知难酬。
亲爱并凋丧,去者多于留。时一感忆之,方寸攒戈矛。
蛮州苦炎热,严冬蒸汗流。今岁气候改,凉风应时投。
-
尝爱放翁《示友诗》,近日,闲云先生读《剑南集》,即用其意广之,示闲云
诗以道性情,不能掩其恶。
宁有市侩心,而慕高闲乐?
高言不宜俗,闲情始有托。
不高定不闲,有吟皆强作。
试观古吟者,缥缃满东阁。
-
役为县官使,来往报晴雨。
官清身无衣,妻亡室无侣。
昨闻死山隩,怀藏书带羽。
道病不知时,暴骸委豺虎。
在世急公役,鞭策亦良苦。
-
不寐听芭蕉,多时未寂寥。梦回何处夜?蛮雨正潇潇。
弟病官方累,母衰家更遥。炎州霜雪少,应向鬓边饶。
-
王熙甫见寄其师叔白哀词,单菱浦为之序,感酬短句,及示菱浦及东斋诸同学
谐情自有偶,不属钗与裙。继志自有后,不必儿与孙。
丈夫奋一世,要使百世闻。生或应其声,死或传其神。
斯人谁不死?死身不死人。妻子相环哭,但思返其魂。
魂返宁有术?道在灵不泯。孰能重斯道?千载生如新。
煌煌古圣训,朋友列五伦。
-
人生无最苦,衰贱故乡别。闲时梦已凄,醉后情更热。
县尉何方人?羸瘁头似雪。去家二十载,升斗甘腰折。
谋归身无赀,流转江湖阔。并坐有龚生,曾为三年约。
期逝人不还,挥涕相向说。吾弟方纵酒,闻之肝肠绝。
丈夫非际会,安用久漂泊?叹息未及终,精英溘然没。
-
叔白亡,王蜀子致书相吊,报以叔白所遗洋刀,并《刀赋》,兼寄此诗
人事自不齐,天道宁可问?
逐逐千庸愚,落落数才俊。
举眼见成败,谁能识利钝?
从古抱才士,湮没赍此忿。
所赖贤者知,犹有千秋论。
[清]
? ~ ?
李宪噩的诗文全集
共 383 诗文