-
忆昔送尔行,洒泪不能去。
期尔志四方,转悲反成怒。
宁知南浦别,竟无还乡路。
尔父何颠沛,奔命不遑顾。
尔身不自保,岂能阴为护?
-
精气尚俨然,孰谓今已亡。
远书每难凭,所往何其荒!
胡然数行字,一一报我详。
详言已非误,举室皆皇皇。
平时知去远,音容忽复忘。
-
死生有定数,夭寿亦同理。
数尽寿而终,远客达乡里。
夭逝非其年,如行半途止。
半途可奈何,不复保乡梓。
田州百粤地,孤庙临漳水。
-
村边一闲立,仰爱春日暖。
信步过东溪,行行不觉远。
遂至南埠下,小憩石桥版。
积幽雪尚明,解冻流乍款。
轻飔飒林杪,余烈未全善。
-
早年逢时令,兴趣偏豪狂。
衰年逢时令,中情多感伤。
当此摇落辰,惨淡白日光。
仰听哀鸿叫,俯视篱菊黄。
欲命樽酒酬,亲爱半凋亡。
-
麓台于为画,力将时俗矫。
当时虞山王,举世竞传宝。
先生下视之,值不一钱少。
念子岩穴士,学诗用此道。
常恐古人诃,不顾俗情恼。
-
公复先生城南住,驱马东寻铁牛渡。
剥啄空林门不开,牧童指与樱桃树。
原头一径八烟微,每日先生扶醉归。
村村落照不知处,红叶满山秋雁飞。
-
忆昔总角初成童,严亲携我游晋中。
同车兄弟婉变笑,山头指点名贤踪。
初谓一过行不再,辛苦求名三十载。
山上朝风寒复暄,山下暮云晴又晦。
朝朝暮暮行此山,山青如故朱颜改。
-
早年弄柔翰,骋怀在四方。名场不见收,散置淹穷乡。
近益衰且疾,盛志日颓唐。子今气方壮,欲济有舟梁。
得位足明义,高卑岂复量?粤西我所游,地远而不荒。
民情昔已谙,再历形尤彰。所贵变其俗,莫矜折狱长。
离隔虽万里,同心犹一堂。庶酬平生志,勿结儿女肠。
-
空山风雨收,夕曜满林谷。
倚杖一舒啸,萧然寄高躅。
杳杳春波广,霭霭云树绿。
故人不可期,寥天自穷目。
-
洛阳城中三尺雪,袁生冻卧僵欲折。俗令不惜故人怜,囊底尚有佣书钱。
持向东市得老羖,韦以大布宽于旃。由来朱紫轻毳褐,此裘著敝誓不脱。
千金狐腋裹膻腥,羊若有知死胜活。从此柴门昼不关,城西积素辉连山。
耻向泽中钓时誉,独揽登高吟晓寒。幸语高士卫尔冰霜骨,慎莫负薪傲炎月。
-
修除事已新,风光喜无减。
值此冬景和,频上孤亭览。
寒云远汀散,斜照平冈敛。
依然爱南山,吐岭三两点。
触物兴自发,缅旧情方黯。
-
东皋结亭子,平远眺南陌。
映窗植修篁,四面绕松柏。
阴晴作明晦,时有云气积。
以此名归云,诗酒酬佳日。
王子沈幽士,微吟好独立。
-
闲登此亭望,适乐同心赏。
快谈积别多,长歌踞高朗。
蛮岭自迢递,松杉正苍莽。
始悦夏风清,更当霁月上。
落落披襟袖,泠泠照宏敞。
-
良朋不相见,动经三十年。
视君如飞鸟,一去薄九天。
我乃甘沉沦,独效鳞潜渊。
渊天势虽隔,故旧不可捐。
荒荒散椽屋,历落秋水边。
-
道旁儿,哭声悲。阿母饿死,阿爷负我逃淮。乞不得食行抛儿,呼爷不应仰天啼。
阿爷行疾,儿何能追?
问儿谁家子,儿不识姓名乡里。行人聚观叹息耳。
父子不相顾,谁其收哺育尔?
晚风寒,大路昏。关闭人家,依傍犬吠嗔。荒荒旷野多死人。
-
朝与隋苑别,暮向秦邮泊。
堰草暝凄凄,湖天迥漠漠。
时愆晚春寒,岁歉繁城索。
残月尚淹滞,昏星乍昭灼。
客宿未离舟,马行始闻铎。
-
晓乘山巅塔,塔俯但苍雾。
下界已茫然,应有造天路。
人喧识京口,树暗迷瓜步。
呼吸浪吹觉,造次风引去。
咫尺海潮闻,不辨导江处。
-
高瞩博望孤,对峙梁山遒。
行识乌江渡,斜入洪波流。
感缅张水部,格韵千载幽。
诗义齐孟韩,岂止翱湜俦?
师之三十载,力罢道逾修。
-
夙慕司勋诗,常怀黄鹤楼。太白尚难企,我辈何须游?
客行楚越遥,楼下停归舟。乘闲携我友,登高豁远眸。
霭霭俯万瓦,喧喧属两州。云绕大别山,春生鹦鹉洲。
喜见嶓汉导,来会岷江流。舳舻被波面,帆樯如林稠。
慨彼名利奔,岂暇今古愁?危搆何代创,名迹几回留。
[清]
? ~ ?
李宪噩的诗文全集
共 383 诗文