-
哀思无昵情,哀响无繁声。
从君泛古瑟,商弦亦和平。
洞房兴初集,独夜雨易成。
微微凉飙举,稍稍木叶惊。
自令寒韵远,谁见孤影清?
-
大化转四时,律穷数还更。
恻念春候至,暄景为我明。
蛰虫各潜动,枯荄亦滋荣。
惟人乘此气,既死不复生。
死恨安得知,生悲有余情。
-
岂不念佳赏?亦复爱群英。滞晓洒轻雨,溶溶夕还晴。
窈窅深谷中,杂然杯杓倾。仰盼云木秀,俯听石泉清。
华章灿已陈,疏弦方屡鸣。顾此足云乐,怅复牵微晴。
一觞虽共酌,尽日神独醒。方惭尘外侣,何以答诸生?
-
莫谓众所欲,当感始难祛。
莫谓世所就,当务始不如。
发蒙启灵慧,正赖圣贤书。
处纷或外轻,观寂知内虚。
严冬万物藏,寝迹委荒闾。
-
同心适携手,逍遥步野田。
落日照寒芜,疏木参远天。
披彼海边风,爱此门前山。
举头看浮云,聚散皆偶然。
托处无纷扰,性情亦萧闲。
-
同舟惬夙好,复此秋雨霁。
临水始悠然,乘风忽无际。
云树昼绵缈,湖山暮迢递。
感时缅旧游,慕德属新契。
浅酌情已酣,毕景欢仍滞。
-
长途亘方倦,积雨绵未歇。
滃然生湿云,望山正愁绝。
寂历荒店宿,徘徊孤驿发。
已揽晓衣重,未改午风热。
阻顺稍不惊,微劳足怡悦。
-
白杨西郭路,累累多邱坟。暄时来此游,登高观夏云。
披拂垄头树,感念坟中人。岂不同此欢?音响谁复闻?
古昔豪杰士,身死言不泯。形质随化往,文字传其神。
胡不少留意?逐俗但纭纭。朝游酒肉场,暮追狎客群。
但务四时乐,坐亡千载文。一旦纩息定,灭如风中尘。
-
贵贱虽异等,名位本虚器。
优伶蒙绣裳,乃与公侯类。
内蕴苟不充,浮华焉足恃?
昔圣廑此念,良用笃厥志。
吾侪等斲输,聊欲鸣一艺。
-
纷喧无定赏,寂寞有真性。
好古延清芬,媚时得俗病。
胡然性所乐,而求与众竞。
试问千世文,得失孰为政?
敛情寄闲旷,逸韵发歌咏。
-
屋角雌鸠鸣,山家知足雨。
凉飔始振条,阴霭尚延圃。
适野聊薄游,遂及田间侣。
沙水浑亦洁,忻然过前浦。
登高瞰原隰,新华满禾黍。
-
屡为石门游,爱此西岩好。
寺后一径斜,山阴数峰小。
列坐选石坡,野酌席芳草。
薄阴散平楚,微风飒林杪。
乐宴惬幽侣,缓歌应谷鸟。
-
薄阴迟春晓,荒墅耽幽卧。
理身已疏散,揽衣尚慵惰。
微微雨意成,稍稍风光大。
自爱南窗静,还向西斋坐。
敛迹避众喧,检情就闲课。
-
蕴耀君自幽,安朴予无炫。
负质固云殊,寓迹稍难判。
冷韵复相谐,短章来欢眄。
同心崇古华,努力惩时绚。
臭味日冥寂,招携追闲散。
-
日落山水静,闲云寄遥野。
孤兴一翛然,依依归白社。
岂谓安蓬筚,复能来车马。
深林月欲生,空庭露初下。
薄筵就荒俭,名彦接高雅。
-
野色北城北,遐览逞高步。
稍分原上村,自识郭门路。
断烟起平畴,远思生春树。
偶步淡初忘,忽触纷已寓。
杳杳岁时欢,依依往来处。
-
一绝驰骋志,再经岁月周。
时时出里门,闲闲俯清流。
烟树含远翠,好鸟鸣春洲。
岁初始耕作,雨余变田畴。
节易恻中念,景和感昔游。
-
卧闻林雨喧,起视山云蔚。已看小桃开,周览新畦翠。
倚门唤童仆,稍复亲闲事。及兹芳春晖,植彼淩霜卉。
远松出深柳,春华独不媚。殷念谁与同?闻君有此志。
-
去者已冥冥,来者复营营。
鸟鸣春树巅,端居忽复惊。
欢娱尚不足,何况忧患并。
新悲有余念,往迹无留形。
对此应觞酒,当风聊自倾。
-
遥遥西郭门,出宿三十里。
禾稼盈秋陇,中田饶夏水。
时惊野凫飞,半夜相催起。
朝辞重邱城,暮投邯郸馆。
稍听赵人讴,始觉海乡远。
[清]
? ~ ?
李宪噩的诗文全集
共 383 诗文