-
花缘媚世频经眼,水拟催年亦照颜。
安得青皋三十亩,自扶泥锸倚青山。
-
心随落日向天西,江国清明绿已齐。
便有千秋亦何补,山阴微雨鹧鸪啼。
-
聋虫待教愚堪哂,漫画奔忙智亦忧。
读尽世间书万卷,争如两字识无求。
-
南山鸟避北山罗,西海鱼翻东海波。
鬼窟幽妖谁可脱,自呼帝子鼓云和。
-
素丝染色慎防绝,大气弥天看似无。
莫问是非松柏栗,照人山月总长孤。
-
简翁玩日作常历,三百六旬罗掌中。
省识百年齐旦暮,林花空竞片时红。
-
儿时望岁真痴耳,老至逢辰转索然。
输与澄和好天气,提壶犹待向斜川。
-
业尘共堕三千界,吾弟长行廿五年。
垂老已枯思旧泪,孤吟频触落花天。
鹃啼蝶梦封初合,女嫁儿婚事半悬。
地下有闻宜莞尔,在阴雏鹤唳晴鲜。
-
江流入海万波鳞,谁识庐山面目真。
十上建言关大计,千秋谬解作词人。
琼楼玉宇终馀梦,芳草天涯忍送春。
锋隙三冬逋客泪,瓣香今又及兹辰。
-
久从东海想成连,失喜南云落锦笺。
地绾双江看蚁聚,天留一曲俾龙眠。
披裘倘谢渔竿手,走笔应除玉局仙。
分取听秋庐畔绿,小窗春意得油然。
-
迤逦寻春不厌深,放牛今异向桃林。
百昌婉娩舒新绿,一棹夷犹破晚阴。
在莒宁忘忧患日,沿洄谁识咏归心。
舂怀二十年来事,未许神州竟陆沉。
-
横流滚滚促归耕,乔木阴阴念故荣。
井里尚衔君子泽,乱离曾子暮年情。
斜阳巷陌成今古,华屋山邱隔死生。
常得桃源深隐意,可无清酒酹渊明。
-
为念湘阴老居士,安心无地只逃禅。
行藏草草真成梦,云树沉沉各一天。
夜雨秋池留此夕,松风琴韵忆当年。
蓬蒿羡子能高卧,苦我犹矜泊宅编。
-
扶头鲁酒笑无为,点鬓吴霜悟有涯。
三日园林集裙屐,五风芬郁照沦漪。
自非落落枚乘笔,对此汪汪叔度陂。
千古新亭流恨永,危阑烟柳苦低垂。
-
斯人已逐黄农逝,百世犹闻夷惠风。
一角湖楼春未远,万言杯水意何穷。
孤忠异代成冥契,去日劳生负此翁。
四海及今看鼎沸,津桥心事更谁同。
-
摩挲苦忆霸城翁,强逐徂秋迓塞鸿。
清绝书堂商老计,病馀药裹有新功。
得醇未要平原饮,撮土何增泰岱崇。
后会看公丹在握,可容盈月坐春风。
-
倦鸟嗟何及,哀笳不忍闻。
篱根空有泪,眼底尚如云。
节为秋霜碎,香从旧径分。
孤怀休自怨,余亦怅离群。
-
叹逝襟犹湿,伤离意益真。
同怀惟有汝,独客及兹辰。
关塞烽烟近,江山画本新。
遥怜浮海月,应照望云人。
-
竟使雄啼发,能兴举室欢。
汝生尚蒙昧,前路尽艰难。
索笑亲堪慰,承家话孔谩。
全形及兹世,不用惜儒冠。
-
高楼残酒收,风雨向江头。
把袖难为别,往年无异秋。
闲云纳行卷,是处逐浮沤。
枫荻应犹在,吾徒那许愁。
[清]
? ~ ?
王易的诗文全集
共 242 诗文