-
麦秀西风迹已陈,哀丝豪竹泪犹新。
早知借箸难筹国,略有悲歌不近人。
列座图书无上隐,罗胸星斗自然春。
梦华遗事君能补,稍却王城十丈尘。
-
岁阑剩作栖栖客,款语能无戚戚思。
七字雕肝如有迫,卅年回首此何时。
片帆江上春同梦,细雨灯前夜独噫。
共祝污邪休报歉,砚田新涨笔淋漓。
-
此际真疑贯月游,烟波不数五湖舟。
沉冥市色藏微语,淡定风光许暂留。
据石自绵丘壑意,怀人休问溯洄愁。
蟾辉鸦鬓俱清绝,争似东坡赤壁秋。
-
尺宅堪图寸晷清,晚云新月照双楹。
荒唐牛女传千载,笑悯鸡虫乱一生。
欲断世间婚宦累,略无年少绮罗情。
高斋坐挹鲜凉意,片叶无秋起暗惊。
-
郝侯高亢绝三畏,独事慈父如婴儿。
缁衣不共马尘去,白云时有招隐诗。
长安万客争索米,寒饿那恤亲颜衰。
亦或千钟五鼎养,乃翁汗颗滋锄犁。
人生口体累苦切,天情泪没殊孩提。
-
昔人空念始为僧,今也僧为六民一。
半偈无成不漏禅,一瓢乃受嗟来食。
业根未净草当春,太空自来明镜尘。
不缘妻肉失佛性,却恐堕劫生贪嗔。
京朝榼瓮殊蠢蠢,厝火从知卧难稳。
-
照颜得好书,谓是持庵诗。
入秋怯金虎,仗此一御之。
开编隐耿光,咀昧生甘饴。
似对清臞貌,如当坐论时。
文章本性天,神契无二歧。
-
春花绣暖丛台西,邺城荡荡天与齐。
高台美人留不得,伊谁永卧邺城北。
石马荒寒狐兔走,叱吒笙歌复何有。
馀香一旦尽诸姬,遗臭千秋在人口。
奸雄弄国如弄丸,排风驱电万马奔。
-
共和十二秋,国事无一好。
迟迟甲子年,望治首同矫。
无何春气苏,入夏转淫潦。
狂雨竟浃旬,堤溃墉亦倒。
蠢矣无支祁,鼓氛弥八表。
-
同云霁寒霄,缺月隐穹碧。
其间若有人,捡柴当此夕。
野语出齐东,谓是食贫客。
北风雨雪雱,慈母殒寒疾。
哀哉凯风歌,耗矣皋鱼泣。
-
入耳百事乖,况闻公竟逝。
撼胸来狂潮,万感倏起坠。
微生及中年,坐阅天地闭。
夷齐各求仁,巢由耻非义。
公清畏人知,大壑蓄元气。
-
乙丑元日喜伯远至时方新被福建盐运迂道归南昌省亲冒雪见过长歌赠行
买山不必待白发,兹事古贤时蹉跎。
微闻陆沈在金马,持较三径谁与多。
刘侯作宦有苦意,二亲鬓霜儿齿稚。
不然散发江湖间,佯狂放歌亦能事。
十年缟纻自人海,我视刘侯气无改。
-
荡荡跃龙桥,日夕千轮蹄。
先生挟书策,一月百过之。
康衢久闻谣,古道何坦夷。
有桥无病涉,劂功人未知。
朝从桥南来,暮从桥北去。
-
霜下众林羸,拨篱见寒花。
佳辰集宾侣,山楼揽明霞。
岩岩石头城,商声遍哀笳。
风景固不殊,举目成叹嗟。
中年信多感,况值秋期赊。
-
楚楚湖上春,桃杏争新妍。
少美一临杯,酡颜更婵娟。
白门未寥落,袷衣非少年。
芳辰当日中,随兴来湖壖。
清游怀故地,尊酒载诗篇。
-
晴湖开黛奁,胜侣集台笠。
杖策莽苍间,钟阜足摇揖。
临流羡游鳞,不为过江泣。
万卉弥芳馨,帝力竟何及。
春阳苦难护,风雨况相袭。
-
拿舟历烟渚,目送时移神。
讶彼湖居人,老死唯知秦。
问对偶临客,语语皆天真。
始知得丧亡,灵源鉴无尘。
嗟哉稻粱谋,汶汶蒙此身。
-
臣斯轘裂祖龙死,六艺不废江与河。
茂陵刘郎右儒术,百家爝火徒殊科。
东周逢掖三万士,治隆俗美菁者莪。
石渠天禄庋藏密,勒石虎观瞻嵯峨。
古今元恶在兵革,大宝历世寻镌磨。
-
重阴罨峰眉,微阳隐林端。
廿载失父儿,来叩劫后山。
披榛拾口磴,未至心已瘅。
茔茔此体肤,乃幸留两间。
墓门草始黄,小溪横一湾。
-
国命舟断樯,大道舆脱辐。
天复不憖遗,祸也福焉伏。
瘣木疾无枝,高厚乃蹐局。
槃槃盖世翁,危城寄风烛。
万恨丛颓龄,一暝绝漓俗。
[清]
? ~ ?
王易的诗文全集
共 242 诗文