-
崦嵫日落千林暝,依稀者番风景。乌集延秋,鸿嗷建业,凄绝万家烟冷。移来九鼎。喜旧局新翻,惊涛初定。黍谷阳回,春风额手共相庆。
斜阳自饶人影。笑屠龙事业,空望公等。翠葆初临,黄袍遽易,便使人嗤鏊饼。鸡声唤醒。但对著残灯,定愁夜永。无计文园,止堪言善病。
-
望长安、一囊书剑,匆匆几度寒暑。忧来何事堪消遣,托意麝煤琼楮。乡梦苦。记每到、愁时但恨风和雨。凄悽楚楚。算零落天涯,二三知己,便足慰羁旅。
梁园暮,蓦地闻君才富。吟怀澄澈如许。邹枚韵事今安在,碌碌大都尘土。君记取。看寂寞、当时谁是骚坛主。英华含咀。喜风雅今存,阿龙年少,可许共挥麈。
-
春风又至,念故人此日,心怀何似,案牍劳劳,为底双鱼便慵寄。一别于今隔岁,问诗卷、添来还未。怪近日、藕孔刀兵,变幻竟如此。尘世,寄庐耳。
纵栖息晏游,有甚滋味。不如归是,拚饮中山博沉醉。知否吾侪拙甚,风月外、更无长技。但举首、南望也,故园芜矣。
-
罗袜留香,锦囊遗恨,惹起后人遐思。漫消魂、玉树临风,金莲贴地。夜半无人私语,千古争传艳史。问因何、一往深情如此。粉黛三千,楼台十二。尽歌舞、朝朝暮暮,无那风流情味。道今日,登仙矣。
蜀道回车,吴宫成沼,天道本如斯耳。又管甚、儿女牵情,英雄短气。嬴得春花秋月,老向温柔乡里。总不过、人生行乐而已。铜雀何存,锦帆长逝。便江山、百世犹新,已伴秋萤木魅。呜咽甚,清溪水。
-
一笑春风满太虚,玄洲好景近何如。倩将青鸟为衔书。
灵药已偷归月窟,蟠桃方熟献天厨。瑶宫刚是梦游初。
-
不向云英再乞浆,蓝桥空记认裴航。人间天上正茫茫。
洞口夭桃迎阮肇,峰前暮雨会襄王。便随曲径到仙乡。
-
牛渚曾通贯月槎,仙家居住在烟霞。当年炼石感灵娲。
万里蓬瀛浮海市,千年阆苑放仙葩。碧霄飞度五云车。
-
一脉溶溶滟滟波,繁星如豆水如罗。神仙犹自别离多。
一载相思欣驾鹊,五更惊梦又鸣鼍。伤心依旧隔天河。
-
画栋穿云玉殿清,天风遥送佩丁丁。霓裳仙子羡娉婷。
洛甫神妃频弄影,瑶池阿母教吹笙,碧霞缭绕月轮明。
-
东风已更旧岁,恨年华草草。警幽梦、远寺钟声,忧心清夜如捣。念数载、车尘马足,几番蹀躞幽燕道。最羞题,索米无门,长安空到。记得从前,银鱼竹马,颇翩翩自好。又谁料、岁月催人,添来多少烦恼。便劳劳、风尘游倦,已不似、往时怀抱。更何缘,丘壑怡情,故园终老。
几回搔首,欲问苍天,甚浮生潦倒。偏值恁,干戈满地,大野龙战,鹤唳徒惊,烽烟频报。新巢未稳,茫茫前路,桃源尽有为家处,遇危时、便合抽身早。哀鸿断雁,江山是处愁人,苍茫乱云残照。有时拂袂,谢去人寰,向林泉啸傲。更管甚、纷纷魏晋,清兴来时,夜月弹琴,晚风垂钓。楼台幻彩,沧田异景,升沉别是人世事,尽埋头、莫问清和扰。但教把酒长吟,一室融融,此生已了。
-
如此江山。正玉琯重调,又属明年。前程如梦,风景依然。霎时都化云烟。喜春来天上,晴和候、淑气初还。
好春光,是宜春帖遍,爆竹声喧。回思昨宵信息,道鼙鼓蓬蓬,雾满南天。梁燕差池,新巢未得,如今幕上偷安。问君平知否,今后事、概付漫漫。飏春幡、叹一年一度,再见应难。
-
仙云缥缈,三五银蟾,无限清光皎皎。绿绮传心,红绡有意,相见两情倾倒。
懊恨知多少,恨黄鹂隔院,珠喉弄晓。猛可地、一声去也,玉佩犹鸣,香车顿杳。
待欲学韩凭,粉蝶轻盈,梦儿空绕。细想有何留恋,枝上桃花,已入东君怀抱。
无计神伤,有怀肠断,浪说王孙芳草。已被多情恼,倘情根不断,韶华易老。
最好是、拈花微笑。何须惆怅,几番谱尽相思调。者春梦、何曾醒了。
-
皓月团圞,绛河清浅,秋色泥人如许。傍墙阴、唧唧蛩声,动人愁绪。多少离怀别恨,无限柔思绮语。欲写来、供作茶馀谈助。别剔银釭,细裁琼楮。叹古今、情天孽海,总是凄风苦雨。濡笔候,倍悽楚。
兜率天高,蓬山路远,惆怅玉楼珠户。更那堪、钗燕分飞,镜鸾空舞。觅遍天涯海澨,莫问伊人何处。正飘零、断梦残魂无主。磨蠍当宫,孤鸳注谱。待他年、合浦还珠,无奈彩云黄土。嗟此恨,空千古。
-
蝶梦几时醒,华胥千万程。恨多情、何似无情。为甚年来心绪恶,人静处、涕常零。
窗外月华明,窗中长叹声,要知心、惟有孤灯。无限牢愁淘不尽,那更听、乱蛩鸣。
-
浊世何留恋。猛回头,廿年一梦,流光如电。三载京尘空染袂,剩有泪痕一片。更莫叹,孤鸿旅雁。小堕红尘原客舍,恨无缘、速返璿宫便。心绪苦,有谁见。
灵犀一点千重恨。最无端、空阶岭寂,步来千遍。莫怪文园今善病,病甚倒将愁遣。望脱却,人间羁绊。杜宇漫言归去好,想归时、一例多幽怨。对孤烛,泪如线。
-
连天碧草,甚寒风吹送一声清角。忆自金台人去后,冷雨空梁寂寞。汉月徒圆,塞云偏紧,风景何萧索。青山残照,使人空叹辽落。
况复书剑天涯,萍踪何处,不解长安乐。王粲年来心事涌,说甚画楼朱阁。东海波澜,西泠涕泪,总自怜飘泊。晚风垂柳,一行青到城郭。
-
高冈楼观出,落落三四家。
动若鹳鸣垤,静如蜂罢衙。
百年门户开,天堑除戎华。
山灵岂媚夷,著意催岩花。
惊心为披发,含叹且回车。
-
万山簇如螺,离披著浓黛。
势亦自雄奇,朝昏变千态。
附庸蔚大邦,无名亦何害。
未容培塿骄,不与沧桑蜕。
求名乃亡名,敢持君子戒。
-
险道割山腰,一径介然用。
累垂蚁行墙,迤逦蚤缘缝。
百丈悬晶帘,风严望期冻。
仙真闭重关,萝薜护酣梦。
庞公果可寻,行歌荷锄从。
-
断涧石磷峋,如虎复如兕。
何年推此中,万古永不起。
人言鸿濛初,是处即海底。
今看绕足云,昔叹极天水。
夺彼蛟鼍居,饷我溪山美。
[清]
? ~ ?
王易的诗文全集
共 242 诗文