wáng 王 yì 易
沁园春 自嘲
咄尔王生,数载栖栖,身世如何。
笑缁尘染遍,风霜自苦,青衫敝久,岁月忙过。
楮墨徒劳,醁醽长醉,诗酒因何便入魔。
擎天愿,底男儿事业,尽付流波。
穷途阮籍狂歌,念有限年光等刹那。
沁园春 自解
琴剑萧条,碌碌因人,天涯几年。
尽美人香草,群嗤屈子,乘槎凿空,我愧张骞。
蝶梦飞来,鹃声催去,一缕吟魂微似烟。
空怀抱,任茫茫天壤,未许人怜。
书城百尺高悬,便终老斯乡不羡仙。