-
孟威索句寿其母,子孝母贞两俱睹。
孝将寸草报三春,贞如劲柏凌千古。
孝道从来重显亲,不亏厥体显为真。
体分大小谁与辨,不亏其大几何人。
贞母德寿天与齐,笔匪如椽将焉题。
-
世人世出谁为可,经世以世不以我。
九族既惇百亩耕,以斯出世以斯经。
三语课儿清慎勤,一米一蔬君父恩。
里闬旄倪生忻心,何妨俯首诵观音。
封君孺人德何闳,仲子言之感我膺。
-
丁郎皎皎玉为姿,灵輀忍睹赴郊圻。
斯人厌世一何蚤,斯世可无宁馨儿。
克孝两亲悌厥长,肯忘根本伤同枝。
若兄先去悲无歇,镕金为主相奉持。
锦袭真容时左右,千里间关不暂遗。
-
近以观远,人以观天。我以观物,后以观前。小以亲巨,偏以观全。
粗以观细,显以观玄。枝头一珠露,万古包鸿濛。鸿濛不缘腐草隔,仍向秋萤见化工。
一呼天地始,一吸天地终。所以圣王不下榻,康民阜物成丰功。
-
寸心有刀锋,刀锋森如麻。亦有水与火,焚溺夐无涯。
抑亦工变幻,朝人暮为蛇。忽以阴,忽以晴。忽以凤舞,忽以鸮鸣。
忽以虎啸,忽以鼠惊。当其未变时,羊肠望路岐。及其变已成,千寻泻建瓴。
本来面貌果如何,凭君认取莫蹉跎。刀锋水火原无有,慎防勿令微成多。
-
贾人贾玉交琳琅,栖栖楚客何彷徨。
秪知三献终当售,谁知两足刖堪伤。
苏秦贾舌以舌死,丈夫未遇盍括囊。
苏秦死,齐不存,怀璧为罪胡璧珍。
尼父游遨七十二,价不可求但可俟。
-
十载从征战,白刃如饴面衔镞,天寒日暮沙场宿。
饮血枕髑髅,云黑阴鬼哭。百殆适不危,千虑繁心目。
跫然喜客至,踉蹡相徵逐。首问功高官爵荣,次问黄金富千斛。
吁嗟乎利锢人乃若此,今人重利重于死。
-
白浪如山海若怒,万石之舟一粟沦。几人方竞渡,几人方问津。
亦闻炎荒成白骨,徘徊铜柱颜为忻。白骨枯不灵,辛苦谁为陈。
中心有所驱,四体不相仁。周道有华堂,桂栋柏为梁。
琼玖为茵席,椒兰何芬芳。苦乐一以殊,归去畴踟蹰。
为谢行役子,勿劳相招呼。
-
利珰凿地脉,名山不能云。关市纷豺虎,戾气彻苍旻。
去年六月书不雨,迨今河汉飞红尘。昔闻土养人,今见人食土。
饥来去何之,凄凉空败堵。父子忍仳离,白骨暴如莽。
饿夫十八万,枵然聚畿辅。路逢榷利人,不言而敢怒。
我皇恻恻躬祷桑,以实不以文煌煌。釐弊无异除新法,剔奸何啻烹弘羊。
-
吾身若虚空,气形凝未聚。
浮荣与浮名,奚所凭而住。
所以达观人,不以萦其虑。
虚空何边涯,茫无析别处。
所以大心人,似千花共树。
-
田园二载别,重到理蒿莱。
虽然吾年老,尚堪历陇崖。
比舍旧农侣,斗酒来追陪。
及时播嘉榖,引水灌新栽。
乘凉就茂树,踞地席青苔。
-
林皋馀十载,鸥鹭久缔盟。
昼营与夜梦,不离读与耕。
天子思遗履,起我贰常卿。
俾之赞风纪,俾之佐铨衡。
有怀埒刍荛,拟将披腹呈。
-
寿阳暂税驾,昌黎诗在墙。
读罢行十里,狂风尘沙扬。
咫尺不可辨,仆夫冻且僵。
踉蹡投旅舍,草榻卧残缸。
兼之我疾作,中夜起徬徨。
-
忆得一纪前,新年寓井陉。
今日逢元日,依然旧馆亭。
君恩频予告,授餐烦居停。
山川似有缘,一笑酌春觥。
健儿挟弧矢,飞骑堪怡情。
-
昨岁长安来,今岁西山去。
道旁相睥睨,来往一何遽。
修途旅枕寒,暴客郊原聚。
岂不感君恩,绻绻不可住。
君臣谊自高,行藏别有据。
-
窄屋苦炎热,新构屋四楹。
屋头不用瓦,甃砖坦以平。
直西丈有五,向南三丈横。
前时宅基狭,于今不啻弘。
夏喜新凉入,冬应暖日融。
-
所居燕市里,茂树绿阴浓。
当年曾手植,重到已凌空。
郁郁幂夏日,飕飕撼天风。
好鸟来栖止,交语如商宫。
公馀时一憩,不异故山中。
-
凤麟天之产,蛇蝎亦天生。
谁不秉至情,杂纷缘五行。
世衰鲜教化,遂致终懵懵。
抑以天道远,难测者冥冥。
不有不肖子,积慝家无倾。
-
昔行大河涯,徘徊砥柱下。
砥柱高百寻,黄流任奔泻。
崚嶒不妩媚,不乏妩媚者。
群籁亦交发,如奏郑与雅。
众喙匪可缄,嗟咨谁能舍。
-
新凉整冠服,简编事校雠。
端诵谢公语,言言在清修。
潜心窥颜孔,普乐为民谋。
谁与膏其橐,击鲜杂歌讴。
九原可以作,执杖相遨游。
[明]
1558 年 ~ 1634 年
曹于汴的诗文全集
共 387 诗文