-
黄雀黄雀飞相逐,相呼门前啄遗粟。
啄粟饱即休,有人挟帚扫泥待作粥。
-
饿夫一往西山空,攫金胠箧清昼同。东方作矣事何若,玉柙未解裙襦中。
排肩炙手日卓午,暮夜掉臂日送西飞鸿。谓言冰壶不受污,正似马耳经东风。
我思一人,去我千载,乃在浙水之东富春濑。山嵚岖兮矗云汉,溪流喧豗白石乱。
濑声尽处万寻碧,蟠蜒蜿兮守斯人之故宅。旁人指山名钓台,下视九土氛黄埃。
投竿百犗何足道,直拂三珠挂瑶草。彼一人兮皎独立,清风为神冰为骨,佩琼蕤兮结明月。
-
鲤鱼腹中有隐符,白鱼腹中有素书。
鞭灵走石才一戏,骑麟上天亦徒耳。
谁能解衣涿水中,使人呼指赤鲩公。
-
闭门坐咄咄,出门长太息。
问之何为尔,岁月亦可惜。
褰衣临大河,跬步燕粤隔。
回车抚长剑,玉食惨无色。
男儿重性命,慷慨轻远适。
-
中林有幽华,乃擅一国香。
终年不自见,道路草木长。
应知当门病,要谢移根伤。
终恐荷锄人,溯风袭流芳。
纫之琼瑶佩,致彼君子堂。
-
春物已如许,放舟出横塘。
扶桡漾渌涨,迨此白日长。
草木有佳色,欣欣弄浮阳。
幽禽静相呼,乘和自翻翔。
春风不着人,浩浩吹我裳。
-
凉飙动秋思,中夜一长叹。
月回西南隅,澹若霜华乱。
清甘吸露井,起坐待晨盥。
毋为事安眠,急景不可玩。
午阴日以薄,坠叶黄且枯。
-
少小思振奇,颇恨身不成。
身长益多累,信与忧俱生。
回思二纪间,浪使倏忽争。
谁能补黥劓,反我孩与婴。
-
轧轧田边车,卷卷不得休。
出之一寸痕,益以几尺流。
扶提暴中野,强作田家讴。
车声真哭声,天远将谁尤。
-
昔年过吴江,恋恋不能去。
临江尘思尽,廓若扫翳雾。
兹为三年留,已厌波涛怒。
乃知常人情,趣新方舍故。
-
穇穇新藁秸,补此茅屋漏。
问云力田人,岁事苦耘耨。
终年手足胝,得此以自覆。
香粳一过眼,糠覈馀满窦。
-
春鸠一何拙,社燕一何巧。
天阴逐其妇,饮啄聊自了。
衔泥亦绸缪,托此华厦好。
物生固有分,巧拙均一饱。
-
胡葵向晨照,日引一尺长。
松栽四五年,擢干未出墙。
漙漙露方晞,借此颜色芳。
各留一寸心,试待九月霜。
-
濯濯檐下溜,刁刁树间鸣。
虫号百鸟闹,小大各有声。
声多不留碍,响振元无形。
何殊百千炬,光影各自明。
-
中夜忽自省,昔我今是非。
音声故如昨,齿长须满颐。
有人梦中言,子念无乃痴。
今犹昔人耳,昔人安在兹。
-
一日复一日,百年如此耳。
那将千百计,来日何穷已。
逝者不可追,来者安可知。
正恐闻道晚,勿言功用迟。
-
苍虬衔雨转晴峦,喷雾跳珠玉甃寒。
掩冉风林听竽籁,萧森烟萚种琅玕。
期仙磴属三休径,羃翠庭边八节滩。
赫赫云峰张火伞,阴阴冰洞却霜纨。
山藏神府新琼简,壁挂磻溪旧钓竿。
-
凌歊正在尘歊外,四起云山翠欲浮。
丹槛昔时空胜事,锦袍何处想灵游。
鳌分一岛来平野,鲸吸长江带两州。
手决飞云天作幕,坐侵寒露月垂钩。
向来时有千岩梦,对此浑消万古愁。
-
入梦无黄石,收身赖赤松。
濯冠临皖水,执简叩灊峰。
司命开琳阙,明光下玉龙。
高灵心拱卫,江海势朝宗。
清夜垂星斗,空山答鼓钟。
-
郁郁千山麓,常嗟涧底松。
老应从禹贡,清不受秦封。
偃蹇龙蛇蛰,埋藏冰雪容。
地偏难耸壑,根固独凌冬。
天近知才大,辰来有栋隆。
[宋]
1078 年 ~ 1144 年
程俱的诗文全集
共 865 诗文