-
物色一如此,凄风薄人衣。
遥怜卞山客,增叹雉朝飞。
固知难为怀,举餐念齐眉。
忽使梨枣间,缠绵生茧丝。
-
二士出吴下,诸生有杨王。
相从寂寞滨,无乃计未良。
纵横三千字,坐可致玉堂。
词章乃糠秕,不直粟一囊。
我愧非子云,文书昧偏旁。
-
向来霜秋句,俯仰岁一终。
人间有寒暑,方外无穷通。
青青千丈松,不改冰雪容。
坐阅蒲与柳,飘萧随雨风。
寒松老益高,蒲柳老益衰。
-
外监嗟已远,吾犹识其孙。
森然见孤韵,辨作悬河翻。
低头向萤窗,有类鹤在樊。
雠书五千卷,字字穷根源。
颇携未见书,过我樵无烟。
-
蓬藋没三径,藤蔂上瓜庐。
时闻步屧声,款关问何如。
定坐无杂语,文章较精粗。
马融辞东观,抗脏与世疏。
顾此穷巷士,华颠空著书。
-
秋声不关人,倦客偏入耳。
萧萧舞黄叶,策策振疏苇。
明知壮则老,摇落固其理。
如何石心人,慨叹中夜起。
-
遗剑日以远,刻舟那可求。
沧溟一沤发,散灭何当收。
而我舐犊悲,中怀不能休。
推排更嵬磊,棘刺生衿喉。
夜梦多见之,犀玉照两眸。
-
我生百不谐,进退得坎井。
二毛初抱子,亦足慰衰冷。
珠庭照日角,眉目秀而炯。
人言骥堕地,意作千里骋。
居然万金产,每见百忧醒。
-
半生走三吴,问舍如捕风。
敢辞百尺楼,高卧愧元龙。
向来江道人,卜宅湖山中。
安知三十年,忽如化人宫。
苍云翳修竹,飞阁凌春空。
-
晨辉丽春山,雨过松竹香。
连峰翠欲滴,动摇云水光。
长堤如卧虹,草暗路已荒。
菰蒲破绿净,老葑日以张。
念昔总角游,祗今二毛苍。
-
平生清梦游香炉,云岩荦确衢山粗。
不应近舍武林秀,僧宝况多沧海珠。
胜游屡约不成往,白雨连日翻平湖。
公如二疏方不辱,我亦三吴甘脱粟。
会当乘雪叩公门,正恐鸣驺还入谷。
-
羡公腹有金丹炉,凡泥六一何其粗。
枣梨扶疏荆棘尽,夜半北海收明珠。
尔来问舍浙江曲,正以画笥观西湖。
我生抗脏今耐辱,贫病欲贷监河粟。
他年公伴赤松游,遗我刀圭固玄谷。
-
长安陆海知洪炉,五金出入无精粗。
平生椎钝坚重质,一往融液随流珠。
请观五石大瓠种,正以濩落浮江湖。
环中何者为荣辱,千钟何如三釜粟。
坦途缓步东方明,大胜跨虎临深谷。
-
我昔未省事,伥伥如病狂。
仰规结绳初,下历汉魏唐。
谓此纸中语,卷舒在行藏。
功名戾契取,有志要必偿。
趼足方不暇,何由放洪荒。
-
三仕三已心如空,一壑一丘吾固穷。
门施雀罗正可乐,车如鸡栖良不恶。
胸中九华初欲成,彩衣玉斧双鬟青。
世间何乐复过此,不失清都左右卿。
-
白云浮东南,下有姑胥台。
去家桃始花,歘见温风来。
久无万金书,一使羁怀开。
倚门有华发,扶床有提孩。
虽无冻馁忧,百虑不可排。
-
束发营五斗,飘然落江湖。
当时尚痴绝,秣骥初问途。
去国十五年,俯仰同朝晡。
心随泽中雉,官作竿上鱼。
及兹才一迁,名实初未殊。
-
长安穷居客,一日一岁长。
况乃夏方半,迢迢良未央。
赪虬驾琼车,万里飞炎光。
冰崖不可见,仰视峰云翔。
蜗蟠两壁间,跂想深夜凉。
-
君门如云汉,可望不可攀。
地上挟冰子,肉身无羽翰。
岂无国士知,势有不得言。
空怀激扬意,归坐自长叹。
此意重千金,宁论官九迁。
-
火壮亦已老,朝昏发微凉。
高梧逼秋枕,晓梦不得长。
区中了无营,起卧在一床。
时时忽忘我,径至无何乡。
是身亦何为,万化讵未央。
[宋]
1078 年 ~ 1144 年
程俱的诗文全集
共 865 诗文