-
忽忽岁晼晚,幽怀寄芳樽。
及兹寒夜永,写我忧思烦。
放杯独长谣,翕如负晴暄。
那知曲身直,但觉冰肠温。
遥思石林亭,玉雪今正繁。
-
华藏万竿玉,何殊辟疆园。
城中最佳处,时复过高轩。
危亭望北郭,依依远人村。
露叶有佳色,桃蹊亦无言。
累累古藤阴,附石如菖荪。
-
靖节直有道,高怀俯黄园。
翘足北窗下,超然诣羲轩。
早悟俗中恶,归老三家村。
清诗有遗味,谁知本无言。
回观一世间,不辨艾与荪。
-
事贱反多暇,居卑适无虞。
人间不争地,聊此谢畏途。
岂无营营子,熟视付一吁。
廛中亦何有,坐听日月逾。
展卷阅千古,置书忘万殊。
-
借居临官道,堂阴俯长河。
前车接来轸,从棹纷相摩。
我独居其间,超然啸而歌。
颇从故人语,安用高轩过。
旁有五亩园,不知主谁何。
-
猗猗隔河树,羃羃缘阶草。
时当长养候,颜色岂不好。
萌芒忽柯叶,茂大旋枯槁。
滔滔不自知,但见壮而老。
人生亦草木,万化迭侵扰。
-
急景不可挽,吾生岂无涯。
吴中十年旧,须鬓亦已华。
嗟我壮且老,方知失林鸦。
欲归巷无庐,欲驾涂无车。
而子亦羁滞,心事如蓬麻。
-
客去不能寐,翛然清夜阑。
楼居俯长川,仰视天宇宽。
长川濯云汉,错落星宿寒。
青灯故可亲,且还对尘编。
其人骨已朽,千载与我言。
-
昔年京江夜,飞梦投云山。
仍追谪仙老,啸咏层崖巅。
左盼俯无地,苍峦生紫烟。
当时赋幽赏,妙境竟莫宣。
今我来自东,扶桡漾荆川。
-
万族同一垢,齐州集微尘。
高灵不来下,厌此浊恶薰。
从来筑坛处,往往清无邻。
腥膻远人迹,庶或来仙真。
兹坛峙幽绝,尚有古制存。
-
卷帘坐对江南山,掠眼送青来亹亹。
云泉肺肠久厌饫,挂颊悠然聊复尔。
奇峰远澹忽四五,爽秀骎骎逼窗几。
平生九华盛名下,一见定知真是矣。
非关目力睹天奥,正觉群山如聚米。
-
阳城山头遽如许,金华山中呼不去。
痴牛赤脚堕天河,共向空山饱烟雾。
阿瞒安知眇道士,丹井至今存故处。
琤淙万古穿石断,峡束奔流闹山坞。
嵬峨上郁千仞势,洞下坡陀无块土。
-
竺法暨华土,出传骨与书。
金仙屹不动,坐使四海趋。
山川第一胜,尽为佛者居。
葱葱灊之谷,蛟鸾互盘纡。
一为飞锡先,方士回云车。
-
万杉堆青没山骨,云埋七峰时出没。
飞泉拂石泻哀湍,下有万古蛟龙窟。
藏头睡熟呼不起,地坼三年蝗蝻出。
千山脉理渍清甘,一罅涓涓流石液。
同游况与惠询辈,纳屐振衣何勃窣。
-
负郭三顷稻,并田五亩园。
人生如此足,安用华其轩。
亲戚居南陌,交游在东村。
有酒辄共醉,倾输见情言。
三径杂桃李,九畦莳兰荪。
-
饥鸮嚇腐鼠,鸣鸟久不闻。
一登凤凰台,目送苍梧云。
山川丽晚日,氲氲发馀薰。
览此万里辉,振我衣上尘。
前瞻翠回环,极望天无垠。
-
山空木叶脱,霜露日已寒。
萧萧岁寒子,劲气不可干。
下庇秋草根,上栖众鸟安。
烟梢掠云汉,过者仰首观。
云何九衢罅,有此五亩宽。
-
生别万里馀,会面终有期。
死别不转眸,一朝千古非。
白日光在天,玄阴閟泉扉。
盈盈闺中秀,土化成枯骴。
冠笄共甘苦,谓见素发垂。
-
帝鸿墨海世不见,近爱端溪青紫砚。
溪流见底寒且清,光凝浅绀渊之精。
斧柯千古遗仙局,云暗半山含紫玉。
割云镵玉巧如神,龙尾铜台可奴仆。
君来自南数千里,不载珠玑似薏苡。
-
鹤唳固有似,云何啄泥取蚯蚓。蚯蚓食泉曾不恶,鳅䱇蜿蜒尤不忍。
何如忍饥向芝田,腥涎溷尔不得飞上天。
[宋]
1078 年 ~ 1144 年
程俱的诗文全集
共 865 诗文