-
物生太空中,巨细同一寓。
机缄固有待,舟壑本无住。
二仪立毫尘,万化失朝暮。
要之傥来寄,正自堕形数。
滔滔人间世,俯仰若泡露。
-
往者玉楼客,栖迟感秋蓬。
龙钟江海士,屑屑悲穷冬。
今我亦羁旅,号寒思祝融。
故乡邈千里,胡马长嘶风。
平生饮最少,亦复贤圣中。
-
好山如幽士,胜绝不可攀。
往者天姥梦,长谣愁谪仙。
兹山出平野,秀特无株连。
招提倚云锦,森然见林峦。
幽寻无十里,正处闲忙间。
-
妙喜寄针颖,大空浮海沤。
翛然一环堵,安住有至游。
内观如寒龟,无缚浪自囚。
外游如渴鹿,逐焰无时休。
安知至游处,不止亦不流。
-
上山偃伸如望天,下山伛仆如深泉。
胡为持此不赀宝,来试万丈悬崖巅。
前人见踵后见顶,反足鸟道相攀牵。
欻然置我章贡上,水激石罅奔雷填。
荒塍曲涧无远近,渺渺不见墟中烟。
-
空山月出栖鸟惊,溅溅暗溜山间鸣。
桂阴羃历夜香冷,有人步虚闻紫青。
翩然骑麟下青冥,君非远游定方平。
云軿冉冉风袂举,左右玉立花娉婷。
手摩我顶一笑粲,别来弹指三千龄。
-
少日无双誉,中年叹数奇。
音徽叔度比,治迹次公为。
羔雁徒三至,牛鸡不两施。
空令吴楚地,阡陌有馀思。
-
太湖隐吏迂且顽,手扳柱颊看西山。笔床茶灶向何许,往来洞庭林屋间。
旧闻西门彻悬霤,故整烟艇寻苕川。却惊天柱矗云表,势与太华争擎天。
幅巾跨马及晓鼓,逸思自觉奔春泉。其谁从者二妙士,金庭老客南昌仙。
齐驱共语失长道,但见平阪连桑田。篮舆后继独不语,鼻息栩栩山耸肩。
岗回涧曲若无路,万叠老翠漫秋烟。三山对起锁诘屈,仅容蹄辙通人寰。
-
谁谓方寸地,并包无故新。
长宵不能寐,万绪愁攻人。
展转计后有,攀缘及前身。
苦恨隙驹疾,回嗟秽涂辛。
披衣问何居,梦觉两不真。
-
天地有肃杀,好生本无伤。
阳施待秋成,相济如宫商。
芸芸共欣荣,众叶薿薿光。
回头失故林,萧条弄微阳。
独有岁寒姿,掀髯尚低昂。
-
宇宙一火宅,我身寓其间。
灵台真逆旅,忧喜更往还。
其来不可却,倏去不可攀。
冥然闭六凿,暂使逆旅闲。
中虚本无住,夜半移舟山。
-
金张珥汉貂,况乃出天派。
石渠重儒冠,武弁聊复戴。
丝麻宜自任,粗使有管蒯。
竹简书汗青,高吟当人籁。
匏虽贵中虚,植固须本大。
-
金矿具奇质,百鍊出其刚。
石中含结绿,追彼蒲谷章。
丝也谈有馀,于道乃易方。
竹林醉黄垆,诞放非古狂。
匏瓜固非伦,顺俗岂所望。
-
吾观靖节诗,三叹有遗音。
卧看起咏之,愔愔澹多心。
欲学靖节诗,慎勿学其语。
心源如古井,衡气光发宇。
言无出言意,妙语自天与。
-
一生共悠悠,今者曷不乐。
二十起东山,误为微官缚。
三年瞬眸耳,邮传那久托。
四壁自萧然,青编束高阁。
五更霜钟动,起视星错落。
-
山川不舍骍与角,亢鼻孤豚殊不恶。
委身投笔事氐羌,何异天球荐房闼。
人心如面各不同,蛇头蝎尾吾安容。
脂韦肯效箕帚态,拔剑撞斗真才雄。
少年食牛有馀气,大笑文章几女工。
-
春风遍芳华,一国尽狂醉。
穷阎独不知,但见长蒿荠。
秋飙起蘋末,一华初未坠。
幽怀独先觉,意象已凄厉。
故知春与秋,初不为我计。
-
己酉二月二日车驾渡扬子江四日匆遽离镇江余与妻孥徒步趼足饥走至吕城道中口占
白日无光卷地风,扶携趼足去匆匆。
安知白首干戈里,身寄淮南老小中。
-
与江仲嘉褒赵叔问子昼潘杲卿杲分题赋诗以颜鲁公裴晋公贺监陈希夷画像为题以我思古人为韵余得裴晋公我字韵一首
晋公护河东,身退势亦左。
忧心极饥渴,谠议抗嵬琐。
居朝重九鼎,下贼飞一笴。
淮西弹丸地,孺子甚么么。
发兵本无难,万口无一可。
-
清霜扫蕃庑,岂为一草木。
方春万物遂,苑籞及冰谷。
乾坤本平施,憎爱岂有属。
不应怀偏悭,独遇吾党酷。
奇穷坐迂疏,此事计已熟。
[宋]
1078 年 ~ 1144 年
程俱的诗文全集
共 865 诗文