[明]
? ~ ?
释函可的诗文全集
共 1504 诗文
-
去岁到山曾有雪,今年踏雪复登山。
泉声滴沥还如旧,山共孤僧添老颜。
-
岩边茆屋出林梢,乱石支床雪半消。
拗得松枝重洒扫,壁间犹挂旧时瓢。
-
万壑千峰是旧知,此回相见异前时。
寒鸦亦似曾相识,两两飞来低树枝。
-
偶然飞去复飞还,几见云能离得山。
旧路依稀犹可认,石桥流水第三湾。
-
片云相伴出山扉,拄杖挑将破衲衣。
为语洞猿长守护,石床茶灶待僧归。
-
雪里惊看花独开,燕支山上晓飞回。
莫怜幽谷寒无柰,为带春光一点来。
-
破衲萧萧自一峰,思君斜倚最高松。
为留一片松间月,间叠溪桥候短筇。
-
千峰残雪挂松杉,月下孤僧经一函。
何必浮山归便好,病躯今已委寒岩。
-
寸寸都堪屐齿留,此中何处觅边愁。
饥来无限青松叶,更汲寒泉煮石头。
-
一到山中便不同,山翁只合住山中。
山中不尽凭题寄,才欲抒毫色色空。
-
案头恰置此孤峰,峰顶何人插古松。
为问山灵如可借,杖挑随处得相从。
-
几年相约入千山,万丈枯藤我独攀。
何日团圞最高处,峰峰收拾破囊还。
-
莫为饥寒瘦不禁,三人惟尔绝来音。
孤僧有梦还应入,辜负寒灯夜夜心。
-
年年九日怯登台,此日登台眼独开。
瞬息塞尘吹欲尽,无人知自大江来。
-
一枝谁折寄辽东,腊尽香残梦久空。
欲拟报君寒彻骨,祁连雪满月朦胧。
-
食得冰甜岁又新,曾无好意别疏亲。
从他唾面从他笑,不改南蛮鴂舌人。
-
今年更比去年穷,梦到梅花香亦空。
抖擞破衾残雪在,无人知道旧家风。
-
野臣负罪海东偏,羞搭袈裟见佛天。
一瓣心香和泪举,不知何处祝尧年。
-
开门三尺没空阶,欲问袁安愿又乖。
自是雪深堪葬骨,更无馀地著吾侪。
-
春来安得到柴扉,望断孤云更不飞。
寒泪满眶无地洒,却将数点湿僧衣。