[明]
? ~ ?
释函可的诗文全集
共 1504 诗文
-
山寺相寻尔尚存,强开颜笑暗声吞。
最怜缕发馀霜雪,犹有白头人倚门。
-
去岁怜君馀一弟,予今一弟昧存亡。
囊中定有还生药,肯任龙沙白骨荒。
-
故乡到去想全非,恨不当年拔宅飞。
逢著相知棋莫看,西风华表待君归。
-
从此沙边好放吟,数茎白发抵黄金。
相逢仙客休言药,若教还童苦不禁。
-
谁道洋洋可乐饥,凄凉抱铗未弹时。
故乡自有鲈鱼脍,只恨秋风忆已迟。
-
半生勋业醉醒间,到此方知稼穑艰。
薇蕨幸留堪缓死,莫将饥饿怨西山。
-
秋雨连绵失所天,又闻鹿豕占馀田。
可怜生计归黄叶,无奈飘零不值钱。
-
梦破荒天苦乐齐,情存净污便成迷。
东方亦是莲华国,何事迢迢愿更西。
-
野寺开门云乱飘,鱼声灯火各萧条。
凄凄木佛凭传语,只恐寒多我欲烧。
-
石丈岩岩孰可俦,苍天终古自悠悠。
我来说法无人会,只有山前暗点头。
-
夹岸遗黎意自凄,滔滔何处武陵溪。
河流亦厌寒冰苦,不向东头尽向西。
-
执斧归来泪未乾,北山山下雪风寒。
当年恨不移文早,只恐移文也不看。
-
到城先自问残僧,老大关情一片冰。
莫为空门能释恨,空门此日恨尤增。
-
车马喧填户不开,身虽欲槁恨难灰。
空斋最苦钟声近,夜夜还家半路回。
-
雪天谁复赠绨袍,残卷寒灯道自高。
日里市尘三万斛,梦中化作大江涛。
-
何以家园衣敝裘,寒边翻作五陵游。
即今风雪全无患,绣锦重重一裹愁。
-
九十春光寒梦里,小春敢望暖风回。
遥知故里无人处,又是梅花绕屋开。
-
登高过后冷凄凄,独向平原望眼迷。
已是不禁愁又见,一枝残菊夕阳西。
-
孤灯如鬼夜幽幽,白发频添照不休。
最是愁人风雨后,一生心事五更头。
-
独望寒山山欲颓,城头暮角一声催。
乡心片片随云去,只恐西风吹又回。