[明]
? ~ ?
释函可的诗文全集
共 1504 诗文
-
饿到今称饱亦顽,墨台真乐在西山。
兄酬弟唱知多少,空使薇歌落世间。
-
谁言雪碛一僧孤,白拂交横沸海隅。
郑侠若令生此日,竹林莲社总应图。
-
白日歌声满大荒,于今斯道属辽阳。
翻嫌李白归来早,不得长吟向夜郎。
-
此日闭门惟伏枕,枕边一手把残编。
谁言绝塞无朋友,纸上相逢百十年。
-
昨宵有约东郊外,枕畔风拖急雨来。
自此得晴便相过,无花亦到日西回。
-
满头短发自离披,正好团圞又别之。
莫讶一挑霜雪重,袈裟还裹故人诗。
-
一缄珍重寄辽东,诗卷仍将双管同。
旧砚已焚无所用,祇应新句伴寒风。
-
相将微喘度龙荒,尚有寒冰苦未尝。
却怪老僧愁不死,殷勤先问耐愁方。
-
何意重逢黑水滨,边愁又觉一番新。
冰霜已是经来惯,况复残僧是故人。
-
孤身绝域守寒毡,尽日无言意悄然。
自悔罪深馀舌在,见君翻似对枯禅。
-
可堪隔别一年期,见面依然霜满髭。
窖底唱酬良不易,老僧去后更无诗。
-
天外何人赠一枝,未曾相识足相思。
翻怜苏李赓酬处,那得中原几首诗。
-
叹惜前朝五寺僧,云窝占尽一层层。
即今夜雨青燐遍,疑是琉璃古佛灯。
-
枯藤为幕月为阶,半卷莲经伴古崖。
甲子坐穷寒未了,扫将残雪葬枯骸。
-
空传玉匣自神京,大石泉流骨亦清。
鸟篆残碑风雨后,依稀犹认雪庵名。
-
石人招我上高台,极目中原一点灰。
半局未收云黯黯,只愁北海又生埃。
-
天与空岩养病身,衲衣无复惹红尘。
故山久已荆榛遍,谁料桃源却在秦。
-
三月峰头春意微,昼晴时见一鸦飞。
东沟林外闻人语,野老提筐摘菜归。
-
裂却青衫三十年,孤峰独自抱云眠。
相逢休问今何代,梦满双眉月满天。
-
烧松共话到更深,衣薄钟残雪又侵。
住得此山非近世,不须重问祖师心。