[明]
? ~ ?
释函可的诗文全集
共 1504 诗文
-
昨日来看朵朵新,今朝几片逐飞尘。
无情无恨还如此,休问花前坠泪人。
-
风沙漠漠竟何之,静想撚须不语时。
道大莫嫌泉路窄,山钟佛火好相依。
-
如君可是忘情者,屡问曾无答一言。
果尔不虚南面乐,招辞先拟到空门。
-
不须重拟问高天,写尽长空也枉然。
白日未曾听半句,于今又隔几重泉。
-
飘零云水足深悲,最是无情泪独垂。
人世悠悠知不问,夜台何处访相知。
-
生前有泪三千斛,一见流人一度挥。
地下若能开别路,好呼残魄尽将归。
-
兄弟团圞近若何,应知同和采薇歌。
不须更话寒边事,语到寒边恨更多。
-
历尽冰霜去不妨,从今无复歉冰霜。
多年亲友能相见,何异生还到旧乡。
-
思君不见草萋萋,日落云黄望转迷。
未必冥途风景异,定知到处有新题。
-
翠袖红牙兴尚饶,蜂愁蝶散自今朝。
年年荣落寻常事,识得春风恨便消。
-
莺啼渐急如愁别,剩蕊残枝日又昏。
野老不知春去尽,犹将杯水奠花魂。
-
乱点欹崖自不平,一番雨过一番情。
谁能把得春光住,莫怨楼头羌笛声。
-
琥珀才倾日已西,夜来风雨暗凄凄。
曾将歌舞承欢宴,敢惜春泥践马蹄。
-
桃李春深自不言,肯教他树更承恩。
于今金谷多荒棘,不及梅花别有村。
-
何须洒泪向空枝,狼藉苍苔苦不辞。
细想芳园繁茂日,由来不是别风吹。
-
未曾衰谢断人肠,拗折何因委道旁。
却忆人时情漫切,镜台从此恨眉长。
-
倚仗秾华最可怜,牡丹画就亦徒然。
燕支山有倾颓日,未必红颜保百年。
-
莫向枝头顷刻论,春光一等付郊园。
纷纷开落无穷恨,只有青松自感恩。
-
片片何因再上枝,可怜摇落始应知。
老夫无限伤心泪,只在东风第一吹。
-
今年寒甚去年寒,春雪才乾花事阑。
燕子似怜人不见,故衔一片到蒲团。