[明]
? ~ ?
释函可的诗文全集
共 1504 诗文
-
淡中滋味少人知,带雪锄来寄所思。
为语邺侯须领取,懒残斫额已多时。
-
山中何事苦相思,共是寒风君最饥。
钵底分将山味苦,几年尝尽自应知。
-
山塞惟予在汝先,年年酌水献诗篇。
天心只爱文章老,那管长愁几百年。
-
见说阳回何处觅,山山惟有雪风狂。
几多束手茆檐下,又见愁添一线长。
-
尘世青山隔几何,高人只可一来过。
不知老衲修何福,随意烟岚日夜多。
-
重招野老了残棋,竹杖将行又故迟。
不是韬光莺燕怯,署寒如水病难支。
-
鸣琴关镇晓风清,携得弦歌遍海城。
父老岂长看昼锦,中原最苦是苍生。
-
天明野外劝农回,又向城头辟旧莱。
才欲关门看宋拓,忽闻吏报老僧来。
-
衙斋如水小窗虚,一局残棋一卷书。
未见便知非俗吏,祇疑丁令旧仙居。
-
三年前此飘花雨,今日来看一县花。
旧户新氓俱乞遍,一瓢直入到公家。
-
篱边不见菊花开,门外时闻慧远来。
万里风沙愁黯黯,相携莫上望乡台。
-
相知惟我泪难乾,三嘱殷勤晓露寒。
便是羊裘容易识,十分珍重钓鱼竿。
-
华表还将老鹤羁,先分一羽莫迟迟。
何时把臂山阴道,赠我前朝竹一枝。
-
几年灯火伴僧孤,香烬衾寒水一壶。
他日鹿门山上梦,又应夜夜到边隅。
-
独有声音不改初,想当细认泪盈裾。
呼儿开阁尘应满,简点当年旧著书。
-
含泪题诗不敢悲,春风应见雁参差。
山河异昔休轻问,梦里曾经汝自知。
-
一杯浊酒柰愁何,尽日看天自放歌。
衣上密缝还是旧,泪残风裂已无多。
-
寥寥几字寄空笺,道是平安泪亦涟。
常恐未能痴且鲁,偷将纸笔续残篇。
-
岁岁空看塞雁归,何曾一见寄来衣。
遥知香阁无穷泪,出到堂前不敢挥。
-
伯夷大笑入重泉,先代弓裘颈血溅。
自是吹篪相和切,又看一雁度寒边。