[明]
? ~ ?
释函可的诗文全集
共 1504 诗文
-
春色蒙头过去休,偶随山鹿树边留。
年年花发无心看,不似今年花更愁。
-
见说残冬望我来,老僧一见笑颜开。
寄君一卷新诗句,每到愁来读一回。
-
怜我长将病骨驼,难随冀足度关河。
生刍一束兼孤钵,累子人呼乞食骡。
-
曾向苍梧恐百蛮,十年彳亍鬓毛删。
独支破灶炊残雪,双袖还留帝女斑。
-
萧萧匹马扣山扉,不用开言我自知。
空见雨花堆满迹,一瓢寒雪共支饥。
-
不负崎岖路几千,歌声哭语雪中眠。
自言到此今经岁,一夕真当胜十年。
-
何人雪底缚袁安,不用攒眉且自看。
总为梅花消息近,又添彻骨一番寒。
-
狱吏何妨溺死灰,独将鸡肋抵轰雷。
翻嫌昔日王孙饿,宁受尊拳不受哀。
-
白昼轻裘度玉门,须眉耿耿暗声吞。
此行不为乡情重,携取春风散五原。
-
相依庑下朔风吹,更截牛衣为裹儿。
想得高堂寒夜梦,拨开深雪自含饴。
-
旧宫深锁土墙低,书卷荒凉俎豆泥。
见说北郊夫子在,三迁直向雪边栖。
-
客言星聚塞烟微,青琐花砖共土围。
夜半呱呱惊梦醒,却疑白板旧黄扉。
-
石头风雨共朝昏,万里音书度玉门。
云月是同溪不别,更惊一吼海澜翻。
-
肯怯层冰骨已残,独愁破砚泪难乾。
凭君寄我如椽管,写尽天山百丈寒。
-
怜儿不觉鬓毛残,几度音来泪未乾。
怀里有香头有雪,灯花应照海波寒。
-
人天翘首岭云空,又向匡庐觅旧丛。
杖底瀑飞三百丈,好携一滴洒辽东。
-
书来知汝未曾离,竹杖麻鞋好护持。
我罪已深衰更甚,不须翘足看松枝。
-
谩传欈李千金值,燕市相逢识者希。
今日风流无晋代,更搜残墨换鹅归。
-
一片寒岩袖不离,云霞隐隐旧家遗。
马肝食尽愁鸲鹆,拾得残砖写旧诗。
-
一曲拘幽心已悲,高山流水尚相随。
年来弦断桐俱爨,十指空留向子期。