[明]
? ~ ?
释函可的诗文全集
共 1504 诗文
-
莫言山里绝无朋,渐住云间几处僧。
八岁沙弥头带笠,驱牛一直上高层。
-
耕田博饭不须贪,但看厨烟勿教断。
今年种麦本无多,野雀公然分一半。
-
孤松如盖碧萋萋,流水还馀未冻溪。
穷到生台无半粒,饥乌带雪向人啼。
-
曲木为梁草作帘,我来又盖半间添。
蒲团以外惟茶灶,瓦罐烧泉味亦甜。
-
端坐泥床何所为,雪晴日影上高枝。
山麋野鹿全无礼,来不参堂去不辞。
-
月出开关昼掩扉,山上人间事事违。
最是欹崖连屋角,一番下雪一番飞。
-
长夜鸡声迥不闻,寂寥古塔与平分。
却嫌窗外晨钟动,犹带寒风闹白云。
-
闻寻冰雪出边陲,一局残棋一卷诗。
吟罢便愁田海换,何须更待烂柯时。
-
五月披裘自采薇,故人何处授轻衣。
无端惹得薰风动,拂尽黄沙白日晖。
-
当年结束九江行,无柰当年舐犊情。
最是金多难赎命,何如孤迹任飘萍。
-
山前大路久荒芜,况复连绵雨雪铺。
莫道有邻寒始见,长松顽石尽吾徒。
-
岁暮不知何处宿,深山雪底共围炉。
不因满眼儿孙好,那得孤身伴老夫。
-
何曾离却一步地,泥灶柴门色色新。
四壁任教涂白雪,萧然仍是去年贫。
-
何处山门八字开,城西咫尺白云堆。
但逢楖栗横担者,定是谭家庵里来。
-
从师出塞一年期,几度山前暗泪滋。
知尔旧乡情倍切,梦中白发两垂垂。
-
雪里题诗汝最多,汝行雪里柰予何。
只今乞食长安市,更向谁人慷慨歌。
-
夜寒无那自开扉,天地冥冥静有辉。
莫学当年梅子咏,恐他持去织弓衣。
-
东林尚不展家书,况是流离万里馀。
从今莫管南来雁,万壑千峰意自如。
-
几年无复听乡音,一听乡音泪更深。
收拾乡音担去尽,不教细碎动予心。
-
草鞋脱却任乾坤,日淡云黄海气昏。
纵遇神仙休眷恋,乘风直向虎头门。