[明]
? ~ ?
释函可的诗文全集
共 1504 诗文
-
灵谷无松虚夜月,台城有草照青燐。
多情最是秦淮鼓,梦里声声到海滨。
-
去岁雪中谈岁暮,只今岁暮夜空长。
纵然未到家山去,一路梅花也自香。
-
破寺残年幸不孤,几人灯下共围垆。
不知五老峰前雪,得及天山一半无。
-
台高容易动相思,岁暮应愁塞上儿。
想得东溪溪石畔,梅花须发斫残枝。
-
畏寒谁复睹明星,破寺柴门手自扃。
负屈以来经廿载,任教风雪夜冥冥。
-
夙生原是此中人,岭海迁流四九春。
已幸还乡逾十载,黄沙点点旧姻亲。
-
总是刑馀更莫嫌,嚼穷冰雪味真甜。
每因生日知年近,又得浮生一岁添。
-
重复生身一十年,岭梅江月总生前。
如何只说前生话,不分关河白雪天。
-
山山树树何皎皎,四顾人天一色清。
只有乌鸦瞒不得,枝头数点最分明。
-
花飞到地枝难上,河流到海水难还。
莲子落泥心尚苦,湘竹成帘泪尚斑。
-
旧冢低平杂草莱,可怜新冢又成堆。
他年化鹤归来日,不见累累那得知。
-
少小孤寒实可怜,长成犹有蠹残编。
前身野衲应留誓,不睹人间作业钱。
-
卒岁山中一病夫,寂寥已拚此生孤。
独怜此外茫茫者,不饮山中水半瓠。
-
湿尽枯柴雪满天,山厨昨日已无烟。
眼前病骨今如此,知尔难垂一点涎。
-
山中习静共忘机,人懒开门鸟懒飞。
纵过河东知不远,板桥常带夕阳归。
-
暮林鸣噪各纷纷,绝顶高歌和白云。
祇恐数声漏崖谷,又随飞雪下方闻。
-
半窗如水夜魂清,总是山寒梦不成。
何似耳边声历历,烦君直响到天明。
-
壁灯燄短冷飕飕,独坐无人未觉愁。
忽听山钟檐际落,一声声直到心头。
-
晓钟敲动未开关,山鸟惊飞不出山。
一任穿林还度壑,莫流馀响到人间。
-
夜寒愁思独纷纷,梦入浮山几片云。
清晓无端一百八,数声犹在旧乡闻。