[明]
? ~ ?
释函可的诗文全集
共 1504 诗文
-
去年此日身栖雪,今日依然雪裹身。
岁岁尽传阳已复,何曾一线及流民。
-
忽闻城里有书来,三读书题不敢开。
但得寒冬无事过,何须翘足待阳回。
-
重裘仍旧怯衣单,行道何曾泣路难。
自是病夫禁不得,不关冰雪迫人寒。
-
去年雪大今年熟,今年大雪复漫漫。
老僧喜极情逾怯,一番来下一番寒。
-
夜寒寂寂照冰颜,岩壑无心户不关。
明月也知山上好,莫教清影落人间。
-
直看前山仰看天,不知何故泪如泉。
若论生计真逾分,知足于今二十年。
-
不知出塞年多少,眼见儿童尽长成。
却忆故山诸老宿,那能白发耐清平。
-
不因吾子将身试,谁识沙河几尺深。
拌擞山中尘未了,更劳冰雪洗衣襟。
-
住山须带住山骨,山骨山情自合宜。
世间多少英雄汉,纵到深山也不知。
-
蔬水古来称大圣,栖栖卒岁亦何为。
深山一段孤寒乐,不到深山总不知。
-
要住只须瓢一半,要行只须竹一条。
山中迥古无宾主,自来自去亦萧萧。
-
何人系马厓边树,信意登临水一壶。
山鼠分馀堪共饱,人间礼数本来无。
-
九十老僧被破衣,独行镇日敞荆扉。
遥看扶杖从桥过,知是河东乞食归。
-
斫柴烧炭无多路,夜夜围炉尽意烘。
更倾半盌山梨汁,九十老僧满面红。
-
铜炉岂必施家铸,木几中央照眼辉。
沉水梦虚黄熟断,锄将高本一篮归。
-
雪里何人担布袋,沙弥望见笑声哗。
昨宵好梦频频见,定是新城道士家。
-
山菜青青莫辨名,暂时同遂隐山情。
驴蹄狗脚凭呼唤,不羡龙须得好称。
-
见说辽阳诸弟子,重重积雪尽冲开。
无非只畏山僧饿,个个怀将山药来。
-
山南父老扣柴扃,世利谁云远翠屏。
一斛细粮钱一串,请僧为转法华经。
-
一个小麃相得甚,穿林度壑必相随。
自从老衲下山去,竟过西峰更不回。