-
我往匡庐日,君乘江上涛。
金轮雾欲散,巫山云尚帱。
行藏从此异,贡水忽相遭。
学道如积薪,内顾发呼号。
-
联袂登飞云,婆娑云顶树。
夜半雨淋漓,倏忽千愁聚。
激发多微言,感君药石句。
黄岩有金仙,相期此生遇。
-
八十已有馀,九十颇不足。
曰生隆庆间,少小薄鱼肉。
其时边境宁,其时边谷熟。
饥馑未曾知,况复知杀戮。
何期过盛年,迁徒无停轴。
-
安居金塔寺,高吟金塔篇。
主人情缱绻,老病意留连。
今冬又且过,不敢拟来年。
-
人尽称金塔,塔亦有虚名。
以此得实祸,残毁无完形。
吁嗟复吁嗟,三匝涕泪零。
-
掘地得塔铃,摇之音寂然。
细想隆平日,众铃竞高悬。
但借微风力,声响远近传。
铃去声亦尽,销沉在何年。
此虽蒙尘土,乃复睹青天。
-
十月草木尽,孤松风萧萧。
托根大壑中,争期干云霄。
罗岳鲜旧干,钟山恣狂烧。
胡为深雪间,苍然自高标。
本非舟楫具,无烦雨露浇。
-
八月摘山梨,九月摘山菊。
菊芳可代飧,梨酸可克腹。
软枣紫葡萄,牵蔓亦簇簇。
莫取献王公,聊可缀幽谷。
-
六月到七月,田中瓜已熟。
或如团白雪,或如削青玉。
白者既纯酣,青者更芳馥。
盈筐复盈盘,行路亦饱足。
中原莫与京,兹惟塞外独。
-
四月五月间,畦蔬摘有馀。
口腹亦何厌,贪得无贤愚。
言采岸边菌,兼采水中蒲。
菌味既已别,蒲根更复殊。
岭南金竹笋,恍惚可与俱。
-
亦是前朝寺,寺毁空浮图。
嵯峨插霄汉,寂寞守山隅。
老僧见再拜,持斧斫枯株。
曲直任天然,自手搆茆庐。
四壁坚且厚,一径不崎岖。
-
居山不在高,但自远城市。
城市非江河,日日波涛起。
-
前年驻跸峰,去年文殊寺。
到处名且过,由来无定止。
渴不过一瓢,饥不过箪食。
为生已有馀,乐哉颜氏子。
-
忆昔度庾岭,四人惟汝存。
况我被逐后,相访独殷殷。
乡邑久已破,眼中无别亲。
寻尸亦多事,啮雪非前因。
万里风波际,一瓢支远频。
-
收拾旧布囊,新诗叠重重。
临行不敢泣,各自惨心容。
河冻不能俟,言寄海舶中。
仰看鹤路直,俯视鲸波重。
千里在呼吸,一杯浮虚空。
-
言别多哽咽,况我大漠中。
我身如断梗,尔身亦飘蓬。
相聚虽一岁,恍惚数夕同。
尔留已多恨,尔去更何穷。
秋风振高林,落叶分西东。
-
初至文殊寺,日暮雪绥绥。
冻手解皮囊,短札外无馀。
主人敬爱客,烧泉夜围炉。
遂罄乡国语,一一与泪俱。
或尔强欢笑,或自简残书。
-
河东止一家,夫妇俱老瘦。
膝下无儿孙,篱外无鸡狗。
我来度木桥,疾走出门候。
麦饭杂菜羹,呼佛不离口。
-
我心殊靡定,何况他肺肠。
己物无二体,君子贵自强。
曾闻二十劫,诸道共相将。
胡为夏与冬,一岁判炎凉。
圣贤在一决,好恶宁有常。
-
知美斯已恶,何况乐群称。
至道本平实,神鬼忌高明。
所以先哲言,为善无近名。
如何薋菉葹,欲播蕙芷馨。
志士宝心骨,浮俗吠虚声。
[明]
? ~ ?
释函可的诗文全集
共 1504 诗文