-
乱后投交白板门,梅花香饭每同论。
平生最苦人皆好,古道全凋尔尚存。
客到定留徒四壁,诗成不厌倒千樽。
世间那见清贫士,猿鹤沙虫尽感恩。
-
破屋残书虎豹邻,萧萧风雨独相亲。
一时群士推前辈,半世相交属古人。
几食神仙终不饱,屡看儿女始知贫。
冰天欲寄新诗卷,老眼应知泪又频。
-
髫年见尔蚤登坛,瓦钵藜羹每共飧。
两世交游情更切,七朝耆旧泪难乾。
孤山未得林逋适,后学谁知范叔寒。
料得岁残吟倦后,铁函偷启避人看。
-
何人寒夜苦相思,犹忆临岐赠一枝。
百丈再参惟马祖,慈明总院属杨岐。
出笼孤鹤抟风疾,穿市泥牛蹴月奇。
鸭绿江头频斫额,好将消息寄边陲。
-
马耳峰头食蜜甜,长干花瓣又重拈。
共经劫火三禅乐,分取曹源两地沾。
伞岭杖头风日朗,天山衲底雪霜严。
不禁钟尽怀方切,寒雁无声月一帘。
-
天地为圜山水囚,无弦一操亦拘幽。
罽宾尚自容狮子,石虎真同狎海鸥。
饱食更无思作佛,生还端不愿封侯。
请翻青史兼灯录,亦有痴顽似我不。
-
冰天尽日麈纵横,秉烛还教续笑声。
今岁眼看片影过,几人身在一宵情。
枕边各自家乡近,笔下何妨星斗惊。
到晓定知饶别泪,土床如水听鸡鸣。
-
四十风光一抹收,故乡望断岁如流。
料因诃佛填冰狱,岂为修文上玉楼。
雪尽埋时偏得句,天当崩后更无忧。
当年六载行难满,殃及儿孙冷不休。
-
日短无妨独夜愁,?毿布衲自蒙头。
白杨梦绕尚书冢,大石云封仙客楼。
霜气正浓心匪席,钟声不远月如钩。
更长任尔终须晓,能使沉沉万古不。
-
灯前忽接江南信,未拆先惊喜复疑。
大漠到来三易岁,白门死却几相知。
两人心事六千里,片纸书题九月时。
捧读从头亲切语,一天冰雪见须眉。
-
敝履曾将寄阿谁,平生端许阿谁知。
破斋风雨三更话,乱世心肝万古期。
笔墨有神烈火劫,发肤无恙大江湄。
巫闾白雪卮亭柳,遗老孤僧夜夜思。
-
孤锡何天不可飞,遥知到处足归依。
愿携半面新神鉴,来照三山旧帝畿。
风火大千生佛泪,水云百匝雨花霏。
瓣香拈起人皆仰,白月长边一色辉。
-
华台咐嘱久相违,杖履何因别翠微。
五岭人天遮眼目,八闽风雨落珠玑。
执巾若个还随步,挥麈伊谁忽扣机。
惭愧一枝寒塞外,黄沙白雪亦霏霏。
-
灯前雪底亦空言,寒泪无端湿五原。
大道翻嫌诸圣浅,奇情难与老僧论。
平生最苦肝肠热,今日方知裘马尊。
不是唁君惟自唁,悠悠终恐骨孤存。
-
现身仍是旧王宫,荒草颓垣不厌穷。
户口疑从兜率下,威仪尚与汉官同。
量晴较雨推新政,翻贝寻僧本素风。
云水满堂春满野,乐郊今在大关东。
-
萧萧匹马度龙荒,翘首真同白象王。
冰雪尚酬文佛债,梅檀新浴令公香。
尽销兵气为农具,好借僧瓢进鹤觞。
却笑河阳空满县,昙花一朵现辽阳。
-
镇日相寻屐齿频,经年始见意逾新。
一瓢尚带书生气,两袖新携上国春。
看尽空花曾可摘,探穷宝藏总成尘。
故乡田地从来稳,不到无锥未是贫。
-
故人一见即回程,万里风沙两屐轻。
袖里新诗惟独咏,匣中长剑莫教鸣。
翻怜野鹤无高举,谁信冥鸿有至情。
归去不须重记忆,天山积雪梦犹惊。
-
肯教一日不相闻,风雨萧萧咫尺分。
乡梦久残思转剧,砚田渐熟恨方殷。
抛书乍可寻黄鹄,陟屺无劳望白云。
桃李成蹊春已老,为君何事泪纷纭。
-
似我安能不极边,何堪二子亦如然。
路遥自爱亲邻尽,世难同伤祖父贤。
只恐冥冥僵雪底,故应数数话灯前。
乾坤刀斧予无恨,生死文章各勉旃。
[明]
? ~ ?
释函可的诗文全集
共 1504 诗文