-
皇天何苦我犹存,碎却袈裟拭泪痕。
白鹤归来还有观,梅花斫尽不成村。
人间早识空中电,塞上难招岭外魂。
孤雁乍鸣心欲绝,西堂钟鼓又黄昏。
-
叹息人间劫尽灰,惠州天上亦荒莱。
只拚如此家声在,无可奈何笑口开。
是处总堪埋骨地,从今不上望乡台。
漫言出世除烦恼,悟到无生觉转哀。
-
黑雨屯风折紫荆,生离死别不胜情。
尚书冢上凭谁扫,逐客天边恨未烹。
先代箕裘应弃置,故园狐鼠任纵横。
从今好把袈裟搭,长礼无忧古佛名。
-
抱病多年苦未瘳,那堪茕独一身留。
黄沙万里休余念,白骨全家赖尔收。
旧阁遗编鱼腹饱,空天落月雁声愁。
相逢恐是他生事,极目鸰原泪自流。
-
长边独立泪潸然,点点田衣溅血鲜。
半壁山河愁处尽,一家骨肉梦中圆。
古榕堤上生秋草,浮碇冈头断晓烟。
见说华台云片片,残枝犹有夜啼鹃。
-
莫怨穹苍太不仁,万方此日总成尘。
恩深累代心何憾,命尽全家泪又新。
残日沉山犹望旦,落花辞榭永无春。
寻思最苦身仍在,黯黯风沙愁杀人。
-
八年不见罗浮信,阖邑惊闻一聚尘。
共向故君辞世上,独留病弟哭江滨。
白山黑水愁孤衲,国破家亡老逐臣。
纵使生还心更苦,皇天何处问原因。
-
吴楚东南舞白题,庾关安得一丸泥。
三岔河畔羝难乳,五石城中马又嘶。
血浸花田新鬼闹,书传沙碛老猿啼。
何时重踏曹溪路,祇恐禅宫草亦萋。
-
阔别何年思杳茫,一声孤雁泪淋?。
想当乱极悲亲在,共爱恩深见国亡。
书信竟无通远塞,烽烟曾否到禅房。
旧时相识多新鬼,只恐身存已断肠。
-
五月天山鸿雁回,披衣三拜寸椷开。
一条楖栗欣犹健,万里乡关嗟已灰。
座下半成忠义鬼,峰头空剩雨花台。
人间自是浮云过,檐雀风铃亦助哀。
-
长斋无复酒为名,累月相依老弟兄。
每以笑谈当佛事,又从水月见交情。
朋当死地如山重,儒到寒边似叶轻。
南塔主人能爱客,暂将白日付棋枰。
-
不离城郭亦孤村,白板青袍道自尊。
半扫泥床延水月,别从竹简得朝昏。
初心未遂天何问,孤骨惟怜我共存。
策杖相过刚咫尺,对君岂直为盘飧。
-
天边仍旧一经传,南郭新看结数椽。
剩有白云来席上,随他绿草到窗前。
诗篇不数开元后,茶椀还书嘉靖年。
但使主人能爱客,何妨竟日共留连。
-
平生相识满天地,此日何人片纸来。
数点泪弹浸墨迹,几年梦去绕梅开。
土田儿女终浮沫,文字心肝总祸胎。
世事一番君已见,莫将白发殉黄埃。
-
一面还留三面开,金鸡空度蓟门来。
遗黎未死终怀土,多士虽穷幸不才。
绝域半瓢仍雨雪,旧山万里长蒿莱。
无拘独有深春梦,夜夜离群自往回。
-
龙象天门蹴踏回,惊看屐齿遍莓苔。
陌尘抖向关山尽,秋水携将云水堆。
犬亦因人生气色,尘缘对客共喧豗。
长安半字休须论,满汲清泉且一杯。
-
何须佳节亦招寻,此日团圞雪费吟。
天外乡关谁更远,篱边菊泪我弥深。
一床新句添秋色,数枕寒泉浸道心。
趁此晚晴归路白,栖乌未定响疏林。
-
阴云低压殿西头,僧老黄花对面愁。
九日尽抛前代泪,十年深负旧山秋。
系囊岂解消群厄,吹帽谁堪忆胜游。
幸有罪夫三两辈,浑天冰雪定相求。
-
多难还馀善病身,栖栖终不怨风尘。
挈瓢戴雪逢遗老,著屐寻诗有故人。
夜雨暂将山色改,年光又逐泪痕新。
遥知乡国东风早,花信凭吹薄海春。
-
小雨空濛罩远天,愁心只在水云边。
半生事业鬓间雪,万里音书岭上烟。
爆竹不烦惊旅梦,残花留得伴枯禅。
鱼声梵呗浑成泪,破衲蒙头又一年。
[明]
? ~ ?
释函可的诗文全集
共 1504 诗文