-
凫飞出塞及春晴,望见前驱老鹤惊。
学道定知君子爱,受廛俱愿圣人氓。
锦囊尚带花香气,竹马还添水月情。
草昧经纶文事重,行看大窖起歌声。
-
金石繇来未易论,多情翻怪别疏亲。
伤心此日弃如土,绝漠相看剩几人。
幸以艰难存道味,何妨怒骂烂天真。
胸怀但使同空水,始信天涯必有邻。
-
千峰顶上香岩寺,积雪何年古道堙。
航海尚传元学士,登台空揖石仙人。
宝幢雨洗灯方续,禅榻云封草渐新。
伫望双飞天外锡,寒边早布十分春。
-
拂袖离家出玉门,故人何处骨应存。
长边自尔无艰险,异姓于今有弟昆。
觅窖已扪千岭雪,招辞兼得一僧魂。
残毡欲尽难分供,春老荷锄掘草根。
-
艰难百折两人同,旧话峰头愿不空。
佛似一家传世业,天教五国大门风。
此心肯共沧波去,片纸长留朔雪中。
万里遥遥情脉脉,岭云边月望何穷。
-
橐笔经年意未穷,芒鞋紧峭任西东。
星文已见龙津合,电影终怜冀北空。
瓶贮天山山畔雪,锡飞辽海海门风。
何时拥毳团圞话,坐数寒更榾柮红。
-
岭海无家亦有忧,归心那复恋狂游。
频年独寄扬雄宅,此后谁登谢脁楼。
永夜月来僧不管,一春花落鸟空愁。
茫茫正溯长江水,何日重过问石头。
-
高楼春尽恨难删,每见君来一破颜。
客梦荒烟迷去道,平生知己重名山。
却怜远别逢梅雨,早愿馀年入玉关。
几处草庵烧不尽,秋来犹得扫苔斑。
-
木佛寒灯共一堂,漫思往事浩茫茫。
何曾辱我非能忍,无柰恩多未易忘。
门掩疏钟人自古,更残薄被月如霜。
吾生犹及梅花发,岂必罗浮是旧乡。
-
惊传一骑到江干,绕遍梅花泪未乾。
邓禹几能扶汉室,钟仪终不改南冠。
空馀短剑龙文暗,好付残躯马革寒。
岂为绨袍今哭汝,澥天风雨正漫漫。
-
出门又过半年期,独夜心情黯自悲。
乡梦似随风雨入,归程仍为甲兵迟。
一生未了嵩间泪,万里长萦涧畔思。
想得生还重见面,几人欢动藕花池。
-
蓬转长空迹未孤,柏林能不念吾徒。
回何敢死还多畏,柴也其来幸是愚。
强把笑歌酬木石,空令涕泪满江湖。
浪游愧我恒终岁,白首曾成一事无。
-
无聊长寄一枝筇,悔不同君四百峰。
旧榻尽容狞虎待,半铛常煮野云供。
到家应共怜穷子,博饭无如学老农。
从此入山惟稳睡,只愁僧打五更钟。
-
石头曾共典寒衣,五月光分几雁飞。
前路烽烟愁正剧,一春花鸟愿多违。
还家莫话沧桑事,迟我常开夜月扉。
江水茫茫悲倦翮,何时同采故山薇。
-
论交兹夕复何疑,屋角参横动远思。
今世几人堪久别,他乡惟子许相知。
但看绿涨流桃叶,已是朱明负荔枝。
去住总来成系念,一生憔悴此情痴。
-
旧堤杨柳不成裁,劫火经今五十回。
瓦碎尚馀香粉腻,市喧疑是野魂哀。
高飞独羡扬州鹤,倚杖难寻月观梅。
祇为繁华易消落,遍将清泪点寒灰。
-
素车犹忆十年前,生死交情更不迁。
曾记邮筒传岭月,独赍镜老破江烟。
何人报国身能在,赖汝孤臣节已全。
一瓣香消寒泪溅,乱鸦啼上古城边。
-
处士庭前续旧欢,数枝开遍共团圞。
瓣当白雪偏能见,名托浮山亦耐寒。
金色头陀花底笑,黄衣舞女梦中看。
胡雏何处吹横笛,拥毳踌躇到夜阑。
-
刀俎遗馀生久残,漫劳诸子摘琅玕。
春风沙碛惊新至,腊月盘冰好共餐。
万里乡关三岁梦,七觔布衲五更寒。
淹留竟日归须晚,祇恐重来事又难。
-
天涯珍重数行馀,问道何因到瞎驴。
得罪以来全丧我,一飧之外总由渠。
弓刀市上收残影,风雨楼头简旧书。
见说江南无所有,一枝犹得寄巫闾。
[明]
? ~ ?
释函可的诗文全集
共 1504 诗文