-
狮子曾闻住罽宾,如空何必问前因。
霜连白草开荒后,日射黄金布地新。
旧疏未焚藏衲角,长歌应悔杂京尘。
当时妙喜交游广,书到衡阳有几人。
-
满碛寒风柰若何,逢人强自笑还歌。
杖挑百斛燕支雪,瓶注千寻鸭绿波。
高座不妨群部拥,穷途真恨一身多。
近来分卫逢时稔,敝绪泥床亦好过。
-
愿遍三千麈任挥,到来况是旧王畿。
亦知冰雪皆恩泽,谁道云烟省是非。
阙下已闻钟鼓遍,海东犹待雨花飞。
天龙翘首余多病,从此焚香老翠微。
-
几年辽海自依依,华表惊添一鹤飞。
瓶钵已非形更瘦,须眉犹在事多违。
长边无地容行脚,尽日徼天幸掩扉。
韎韐未裁磨衲破,梦中还著老莱衣。
-
草团风送雁归声,孤负春深雨未晴。
戴笠独行韩大伯,到门不见李先生。
若非策蹇寻花笑,定是携诗倩鹤评。
为语小童多汲水,明朝清晓待余烹。
-
寒灯一点暂相亲,除梦都应不是真。
开口后来皆作圣,盖棺前此莫论人。
鬼神未到须防独,涓滴虽微便溺身。
纵死定令天亦见,肯教风雨暗青燐。
-
我亦流民尔似僧,半床明月半床□。
□□□难聊相共,常恐肝肠未可凭。
天外幸能留破衲,世间岂尽丧良朋。
谈深舌冷书为枕,肯负中宵一椀灯。
-
三十七年事事非,两行新泪点田衣。
世间白日还容我,海上青山未许归。
天意每于穷极见,故人不为病多稀。
明朝好恶休须论,且共团圞话日晖。
-
忆昔相逢未是僧,青山处处总堪登。
斑斓子舍终天恨,花草吴宫百感兴。
周粟价高思义士,羊裘典尽笑严陵。
莫言我去知心少,但过墙东有好朋。
-
摘叶烧泉处士斋,几翻相向写幽怀。
看残今古无天眼,踏破青山有草鞋。
雁去休教虚只字,猿归应已共层崖。
世间定乱非裴度,雪夜何人更度淮。
-
家本飞云白石龛,偶言来去亦优昙。
遗篇青简千年事,山月蒲团一杖担。
此日晓风歌柳岸,他时高阁坐江南。
摩腾翻译浑多故,身外累累贝叶函。
-
烟缕城头日未斜,曾来乞食到君家。
于今年代非当日,始信人间有落花。
雨后每寻黄叶寺,春残惟听白门笳。
临岐无住悲鸿渐,为数庭前树上鸦。
-
不因行乐亦蹉跎,几度柴门石易过。
岂有文章逢运使,屡将香饭乞维摩。
三山花落催行棹,五岭云飞返旧柯。
莫叹江流千万里,莺啼无限夕阳多。
-
敷天处处谷为陵,剩水残山见老僧。
乞得一餐常自足,饶他百事总无能。
关心独有池生草,白首何堪鼠啮藤。
归去把茅诗卷在,思君常剔佛前灯。
-
春风犹滞秣陵关,晓梦先飞黄木湾。
弟妹可能存世上,笑啼徒自向人间。
三年不见云中信,一钵终归何处山。
最是与君情不薄,悠悠去住两难删。
-
万里空拳出塞时,一枝竹杖不相携。
翻云覆雨看人世,运水搬柴学祖师。
龙藏搜穷没可把,凤楼修就亦奚为。
只今两肘捉襟见,黄叶拈来诳小儿。
-
千家一钵亦良图,王膳虽逢味不殊。
只把笑言当大斧,虚传咳唾落明珠。
睢阳抉齿万年白,若水挝唇两片朱。
舌上纵饶莲十丈,于今用得半毫无。
-
多言多败尔惟辜,舌在徒然吻欲枯。
吸尽西江波正淼,说穷大藏字元无。
三缄不受金人戒,午夜时同望帝呼。
晴雪吞毡知味后,肯将钟鼎易秋荼。
-
雪底纷纷望旧关,凤书先取一人还。
来时雾雨遮黄阁,去日风云起白山。
不筑沙堤皇道荡,重围玉带舞衣斑。
好图一幅流民苦,枫陛从容动圣颜。
-
曾闻大吕与黄钟,莫厌巴歌调不同。
雪后木人深话月,墓前石马乱嘶风。
声从隔壁钗环坠,听到无弦山水空。
音响不来吾不往,十方击鼓自蓬蓬。
[明]
? ~ ?
释函可的诗文全集
共 1504 诗文