-
任风飘泊不须忙,便使填沟也不伤。
入谷孤寒深自得,到天青白恨难藏。
红垆热焰心无近,荒岭残枝梦又长。
五老瀑飞辽海鹤,好携明月共升堂。
-
居山偏不喜看山,雪尽披衣偶启关。
为有甚因千壑苦,如何顿老一朝颜。
忽思振策随云去,才欲过桥又独还。
书报故人无一好,道心客梦已全删。
-
一生半醉烂天真,到死依然未觉贫。
杯杓便当传后业,袈裟终不忆前身。
竟呼儿女都随我,肯把须眉更向人。
最苦一丝犹未断,年年挟卷哭江滨。
-
双鱼夜到鸭江滨,先代弓裘不可论。
骨肉尽凋馀两弟,诗书能复让他人。
须知佛法无多子,那见儒冠定误身。
但自莫惭世出世,临风三嘱泪犹频。
-
年过八十兵戈后,一纸蝇头手自书。
云外阿玄犹未死,眼前小隐已无馀。
青衫裹骨归荒冢,黄口依人失故庐。
郭外遗田祠内主,几回洒血染残裾。
-
深秋风雨苦连宵,瓶钵郎当一瞬漂。
庞老有船曾用载,丹霞无佛不须烧。
身家浮沫宁常聚,性海狂澜尚未消。
从此还山松月好,一枝犹自足鹪鹩。
-
掷却儒冠换衲衣,松门流水自栖迟。
曾寻郑子论心史,独向寒山问旧诗。
塞草蔓蔓应未刬,秋风飒飒易相思。
东来白马君知否,莫守孤岩日已欹。
-
白水吞声各一杯,游魂初下望乡台。
共归齐鲁丘园旧,但过城头鼓角哀。
泉底翻能见天日,沙边何必尽风雷。
阳春枯骨多生肉,从此关门日日开。
-
金鸡昨夜到阴山,带雪锄冰泪莫潸。
无限生人妒死骨,极怜死后似生还。
童男幼女辞寒碛,素幔灵輀向旧关。
料得黄垆开口笑,一齐泥首拜龙颜。
-
出门大雪欲何之,僮仆无言瘦卫知。
只在南郊三里外,定因昨日老僧期。
带围那得留荒寺,诗句还能慰我饥。
乘兴不妨明又到,肯因无酒便攒眉。
-
薄被难将笑语温,枕头如水覆仍翻。
坚冰到骨两条铁,冷月来床一片魂。
梦趣屡从邻衲乞,夜深好共老天言。
鸡声忽听休惊舞,只恐轻狂动佛尊。
-
日暮抛书叩我门,土床呼坐礼无烦。
士当缧绁非其罪,顽到袈裟不可言。
已讶新篇凌屈宋,更参妙义指风幡。
钵中抖擞馀残粒,带雪连声且共吞。
-
甘露曾闻饮郑平,肯教弱水隔蓬瀛。
云烟淡淡眉间见,佛祖明明指上生。
看尽桑田松阁冷,抛残丹灶笔床横。
三彭未绝身先死,点泪黄沙哭紫清。
-
方筇把赠大江滨,垂涕相看各怆神。
我窜异方生亦死,君从前代鬼成人。
西山雨过画堂寂,南浦云横古道堙。
叹惜旧游谁复在,独留双眼哭高旻。
-
飞云顶上忆同游,风雨相期苦不休。
自向虚空明节义,何妨平等别恩仇。
宰官忽现睢阳齿,祖道唯悬狮子头。
未了团圞他世事,白山黑水日悠悠。
-
一身许国气无前,贡水波漫热血溅。
菩萨道穷皈马革,孝廉船覆失龙泉。
家馀老母西方泪,梦绕孤僧北塞烟。
节义文章浑泡影,莲须重结后生缘。
-
云淙一出人皆望,天宇频倾势莫收。
若水挝唇无二日,文龙指腹定千秋。
忍将礼乐随身去,尽把心肝报主休。
自有容台遗稿在,长偕正气世间留。
-
寥落家家惜晓春,朔风仍自觅孤身。
恒河流水还生灭,冷碛飞沙无故新。
西极龙颜心咫尺,南天马鬣梦悲辛。
眼看鲸海波涛细,犹可残生见世人。
-
老眼未曾看历日,如何岁岁在龙蛇。
相逢知友休相问,不是贤人亦自嗟。
旧腊坚冰仍匝地,枯枝残雪尚开花。
新愁又是从头起,安得春风到海涯。
-
鸡声云集礼金仙,一搭袈裟泪独涟。
六载雪山馀业在,五家灯火极边传。
疏星落落天将曙,宿雾重重日渐圆。
自有瓣香人不识,万年逢祝海东偏。
[明]
? ~ ?
释函可的诗文全集
共 1504 诗文