-
又到边庭岁尽时,孤灯空照两茎眉。
三年尚未喂豺虎,一息还将报我师。
绕座诸山皆老宿,才言大法已支离。
归堂稳卧不须守,榾柮烧残冷自知。
-
明晓相逢隔岁期,秪争一宿惜分离。
论交死地情加重,定罪寒边老不疑。
愁到尽头宁再换,顽深彻骨更难移。
眼看归路消残晷,眄眄春来未可知。
-
如此年光去不辞,匝天阴雾约同支。
因君父子团圞话,添我家山割绝悲。
一树梅花成异想,半壶冰水共交知。
春风到底还来日,薄暮相看鬓已丝。
-
瘴海南浮去杳然,相期犹在白云巅。
乡情翻为友朋动,古谊宁因岁月迁。
箕子里中魂欲断,越王台畔屐将穿。
罗浮村月应无恙,未必梅花似昔年。
-
安世威名海屿传,龙泉虽失笔如椽。
二难拮据寻灰烬,一代风流入品铨。
枝上鹊巢惊虎豹,枕边蠹简剩神仙。
东山屐齿须珍重,未了还须望阿玄。
-
孤踪如鹤笔如泉,抖擞奚囊淡淡仙。
卖赋不酬兼卖卜,忧贫无计独忧天。
马融名下玄为首,荀淑筵中实最贤。
想得团圞风雪里,共斟白水奠寒边。
-
几年白拂各横纵,垂死相看道味浓。
人在石头江月冷,诗从天半岫云封。
座前花雨三春梦,谷里松风午夜钟。
二老有心原不系,医巫闾下想飞筇。
-
十年前话大江浔,手把绨袍泪渍襟。
自别以来知罪重,相思无柰感恩深。
藏身苍翠人三代,绕膝斓斑玉一林。
百尺长枝移远碛,梦中应见伴僧吟。
-
当时劝我还山好,此日逢君出塞行。
两世论交馀衲子,十年忆别尚书生。
彩衣暂换悲荒戍,谏草还留感圣明。
寄语雁行休怅望,金鸡早晚下龙城。
-
静如秋月气如潮,未老惊看鬓渐凋。
挟策长歌来远碛,辞家短剑自前朝。
巫闾烟雨题千尺,沧海风沙见一毛。
但使旧乡看昼锦,急将双袖伴僧瓢。
-
岁岁年年愁雪下,年年岁岁望云飞。
风吹寸草心俱碎,手把残编腹又饥。
朋好几人予最老,乡关万里日还晖。
梦中频见应频问,果是人归是梦归。
-
君到荒山云已出,我寻破壁砚仍馀。
三更共卧吹残骨,几日重离恨索居。
采药已惊林有豹,弹琴何患食无鱼。
为君仔细谋生事,毕竟无过读父书。
-
布帽疏棂雪积须,砚田半熟谩长吁。
看君此意存三代,念我当年共一盂。
壁倒不妨麋鹿入,道穷终怯马牛呼。
残冬暂耐寒将尽,自有春风动破襦。
-
春风一别年将尽,相忆空传半截诗。
想尔独吟逢客到,及余来访又他之。
门前老仆担新雪,灶上寒灰覆旧磁。
见说我行君便返,人生离恨是今兹。
-
惊骑羸马度荒峦,风冽衣残獬豸寒。
面带天山悬洞雪,气分巫峡泻秋湍。
四愁赋就教儿读,五叶参来把剑看。
直待丹青高阁后,好携孤衲笑飞鸾。
-
未曾相识即相思,咫尺寒云阻晤期。
青琐梦回霜正满,苍生感极泪俱垂。
敢言又见同人至,此念终当圣主知。
见说长安书一纸,浮沉莫使恐山麋。
-
莫怪崎岖出塞行,犹将贝叶伴馀生。
茆堂独喜留山野,枫陛能无忆老成。
浮世谩论千古重,苍生甚切一身轻。
关门不日牵雏去,会见联翩彩袖迎。
-
几年何日不相见,相见应知各有诗。
公到苦吟予独赏,余当狂叫汝深悲。
寻常只道穷边事,隔别应生静夜思。
始觉寒冰良匪偶,千秋万古有人知。
-
江北江南是旧游,狰狞如虎静如秋。
去携只杖同黄鹄,归拥三车尽白牛。
五位诸方俱已厌,千家一钵更何忧。
从今收拾西来意,屋里青山好白头。
-
而师亦是岭南人,共棹曹溪意自亲。
罪过弥天予作俑,饥寒到死汝为邻。
生成枯骨非关病,剩有空瓢不道贫。
何日玉门通一线,愿随高步抖边尘。
[明]
? ~ ?
释函可的诗文全集
共 1504 诗文