-
惊看片纸到寒边,纳纳乾坤一少年。
独向覆巢收落羽,又从馀烬授残编。
微言岂为怀孤钵,大义真堪起九渊。
和泪焚香开口笑,世间世出只如线。
-
巷口荒芜旧路迷,移巢将鷇傍山溪。
未能仙峤同高翮,敢向穷檐恨落泥。
似惜衣冠惊避远,难忘恩谊故飞低。
门前便是鹰鹯集,纵有雕梁未可栖。
-
雪底挑灯续楚词,灵均何必是男儿。
恨留青冢黄沙污,拚掷红妆白水知。
半夜惊涛酬绝句,一江新月鉴双眉。
不传姓氏人间恧,母也如天自谅之。
-
布帽荷锄自辟莱,把茆小筑近城隈。
木天分取遮遗卵,藜火还将爇死灰。
大雪齐腰仍蠹简,西风开口共残杯。
棋枰诗草留馀隙,好待孤云出岫来。
-
再拜榕溪不可知,我行颠险汝流离。
弓刀遍处还三匝,乡国残来剩一丝。
闽海惊涛亲问话,辽天深雪望题诗。
迩年神鼎衰逾甚,只愿汾州有此儿。
-
匡山有豆叶,因以名其坪。
岂知大漠间,豆叶乱纵横。
物遇各有时,感兹双涕零。
中原易见知,芳洁荐神明。
何为弃道途,隐没众草并。
-
故园花底忆同吟,结草峰头著屐寻。
独鹤一飞云路杳,双鱼重问海波深。
山川已烂馀残石,城郭俱非只寸心。
翘首黄龙酬唱处,真人天际泪横襟。
-
青茎发红葩,萧疏间山翠。
厥根众瓣攒,大都菘白类。
性既和且平,微苦亦有致。
其味信足嘉,其名亦足纪。
安得散淡人,相与长甘此。
-
此日谁能话感恩,相将含泪共酸辛。
但留尺寸还孤子,不向诗书学古人。
狱底沉埋双剑气,天涯悽断一僧身。
最怜大义归僮仆,乱世交亲未敢论。
-
扶子携孙入化城,闽天风雨草鞋轻。
此生已了人间事,到死还添塞外情。
万里冰寒含泪遣,一池花发撇衣行。
瓣香欲寄黄沙隔,孤雁无声月自横。
-
文章岂莫柰贫何,佛火凄凉影薜萝。
下榻几人曾不顾,闭门惟雪喜同过。
冻毫呵后争先草,浊酒乾来共和歌。
深夜漫言乡国梦,残毡较泪竟谁多。
-
去时正逐飞鸿去,来日还逢是去鸿。
斯世几能怜范叔,有人犹自问洪公。
江涛秋色携双袖,贝叶新诗共一筒。
客梦最怜翻在碛,牛衣依旧耐寒风。
-
多难贱骨肉,豺虎同居止。
神驭若无方,爪牙奋其利。
盈盈天地间,出入将焉避。
防维非不同,耻辱皆有以。
所贵我无心,无心以终始。
-
去岁菊花曾有约,今年不待菊花开。
予先渡水凭鞍立,尔自冲风带帽来。
旷野逢人偏问姓,残阳投寺且擎杯。
此是山行第一日,钟声佛火共徘徊。
-
二三弟子亦多事,执卷时同就薜萝。
不碍书声侵晓磬,莫教世事挂庭柯。
虎常问讯来空砌,人或寻诗上雪坡。
昨日已过今且过,不知明日又如何。
-
自来不肯常安住,但有茅遮便暂栖。
鸟突寒烟寻别树,风吹残雪度前溪。
沙弥欢跃面多垢,耆旧威仪首尽低。
最爱近村好兄弟,松花和蜜贱如泥。
-
短发随身月一钩,拖鞋又过几峰头。
不关活水终难止,只任寒云到处浮。
松石何心分好丑,主宾无礼足深幽。
日午一瓢夜一宿,一生如此更何求。
-
垂死经今又十秋,莫嫌齿落雪盈头。
三张纸寄长榆塞,万里云封大石楼。
父子枉劳沙畔冷,身名真愧世间浮。
团圞夜夜无穷泪,天上如今是惠州。
-
千里同风远寄书,天山翘首独踌蹰。
冰雪有缘兼累若,父兄何事苦怜余。
白骨此中还得见,黄沙之外更无馀。
何时生入卢龙塞,金井梅花是旧庐。
-
初飘数点著衣轻,冷入匡床梦不成。
想尔独吟支瘦骨,无人直下到深更。
忽疑近户看无迹,自起吹灯听有声。
只此朋情浑莫柰,乡心又逐晓钟生。
[明]
? ~ ?
释函可的诗文全集
共 1504 诗文