-
不知老翁有何好,大雨还令我到门。
匪独黄沙亲佛子,每因青草念王孙。
世人空自金银死,似尔偏生藜藿尊。
从此土床留一尺,频来礼数莫须烦。
-
满堂龙象肃威仪,绝漠仍存百丈规。
金铎自天开佛口,绿杨近水拂僧眉。
儒门淡泊留迁客,梵宇淋漓读旧碑。
瓦钵绳床吾欲老,他年应见出横枝。
-
残经犹在伴空籯,艰苦还添舐犊情。
岂为膻乡留字种,又从戍籍注婴名。
数枝照雪阶前玉,一曲将雏塞上声。
堕地便随离乱过,长成应得见升平。
-
长缨欲请恋荷衣,踯躅长途剑屡挥。
亲老有身难许国,天倾无地可扃扉。
乘槎瘴海空相吊,谪戍寒边苦未归。
朋好已稀须已白,不知何处奉慈帏。
-
三把枯茆必不堪,林间安得未烧庵。
日斜尚自敲残磬,叶烂何人启旧函。
松桧劫馀云冷淡,芰荷秋老衲?毿。
城边白骨溪边月,一一从今好细参。
-
五百何年去不还,独留父子守青山。
洞云灶冷飞黄蝶,砌草碑横卧白鹇。
牛鬼已全倾世界,龙天依旧拥禅关。
团圞莫说无生话,纵解无生泪更潺。
-
十亩池塘百尺松,长桥曲曲度疏钟。
庵前月少孤僧影,堤畔苔侵野鹤踪。
佛手香残凋木笔,马牙烟冷坠荷蜂。
只愁第宅皆新主,燕子归来亦不容。
-
除却妻儿书一束,黄沙长揖去飘然。
赀粮只在云山里,肝胆全倾水月边。
回首几人成白骨,入关半步即青天。
愁心岂独伤离别,不得从君鸡犬仙。
-
廿年作客白门秋,辛苦还家短发留。
半壁又虚惟裂眦,匝天何处可埋头。
文章自合随身老,贫贱除非到死休。
绝塞忽思酬唱地,西湖有月大如瓯。
-
岭海于今信有渠,寂寥扬子病相如。
国人已恐歌黄鸟,诗卷曾无寄白鱼。
马革纵能饶瘦骨,鹿门何处隐柴车。
他年得返皈龙洞,惟索穷愁旧著书。
-
苦留短发近如何,无地堪容挂绿蓑。
山月楼台愁梦断,江花儿女悔情多。
幸存料自修文冢,愤死凭谁弃草坡。
天外故人心未改,西风斜雨念残荷。
-
年少如君早息机,冰霜为骨羽为衣。
虎溪何可无修静,辽海依然见令威。
几看桑田添野梦,频炊白石疗僧饥。
他时许共骑黄鹄,好向浮山顶上飞。
-
本是莲花国里人,黄沙此日暂羁身。
维摩有室能容傲,须达无钱为给贫。
地下三良魂可赎,山头二士骨犹邻。
何时雪底拈花话,方信穹庐别有春。
-
一僧尚年少,胡为耽幽寂。
结屋在高层,萧然徒四壁。
寒至尚开窗,狂飙吹几席。
仰眺远山明,俯视近溪直。
时来共话言,庶可慰朝夕。
-
山下多荒土,开垦已三年。
种麦多不收,种稻乃得全。
种豆复种粟,种麻兼种棉。
以此为生活,终岁钁头边。
耕田博饭食,兹语古所传。
-
二月三月间,带雪长山蔬。
山蔬有后先,众类同一区。
青紫各异色,甘苦味亦殊。
知名仅八九,不复辨其馀。
山中无毒性,但食心无虞。
-
稽首栖贤老,百拜华首台。
少病复少恼,步履永康哉。
月缺必复圆,鹤去必复回。
时序有循环,雪消春水来。
愿言各加飧,毋重念不才。
-
乞食过东鲁,敛策入白门。
白门我久游,故迹应尚存。
板桥通秦淮,高楼近长干。
虽无钟山松,雨花可盘桓。
旧识如相问,休言雪窖寒。
-
且喜免霜雪,其如多风波。
知尔能自信,风波奈尔何。
因再整麻履,还向蓟门过。
京尘犹漠漠,京阙尚峨峨。
此地惟贵游,孤钵莫蹉跎。
-
少小不相识,缘师起相思。
毅然请独行,随身破衲衣。
崎岖七千里,出塞致书词。
见书兼见汝,见汝如见师。
我来八九年,是日一展眉。
[明]
? ~ ?
释函可的诗文全集
共 1504 诗文