-
未到岁除刚数日,何人骑马入山来。
欲从南越通消息,曾向东齐拨草莱。
屋里无过云片片,岩前依旧雪皑皑。
好归直为而兄道,不是宝山空自回。
-
秋风楖枥两肩横,草履狰狞布袋轻。
沧海无踪鱼有腹,白云有路鹤无情。
行当野雪衣偏薄,吟向寒梅句亦清。
老梦独能追去处,依稀犹见弟和兄。
-
弓剑丛中识面初,半床风雨共欷歔。
怜予不觉十年过,哭尔仍存万死馀。
双履已传葱岭雪,空囊犹简白门书。
何如一副无情泪,岁岁峰头湿破裾。
-
一卧山中人事毕,重新细碎学威仪。
休将白眼看林鸟,屡系长衣接涧麋。
才话入城心便小,尝教伴雪礼何知。
由来分卫存深意,古佛遗模苦莫辞。
-
少小蹁跹入紫宫,翻疑百岁貌如童。
种桃花发上林畔,捣药声闻禁苑中。
巫峡肯沾神女雨,洞庭曾御大王风。
年年只见天恩阔,不信人间路或穷。
-
终岁呼天恨莫通,归来如旧破囊空。
交情已见心方歇,遗卷仍存道未穷。
日冷北堂乌渐老,雪深大漠雁谁同。
从今稳坐茆檐下,敝絮残毡耐朔风。
-
柴市经过泪已湔,更挥馀泪拜遗笺。
数行尚自如生见,一线仍存未死前。
耿耿丹心千古后,茫茫正气万山巅。
伯夷此日应相笑,重唱薇歌十二年。
-
惊骑瘦卫入山来,为问山僧户始开。
万里往还君自得,十年先后事空哀。
囊馀前代书三纸,话到深更水半杯。
两度鹡鸰原上泪,一时和雪洒山隈。
-
山中才拆此封书,忆别经今一岁馀。
路到穷时天更远,力当尽后计偏疏。
青衫无分常披雪,白发何人独倚闾。
翘望章江云缥缈,春风何事更踌蹰。
-
弟子如林汝不才,暮年犹得共徘徊。
酬恩莫过茅三把,尽孝惟须水一杯。
衰老久应拚谷底,是非曾不到云堆。
况兼咫尺予同病,晓夕还同笑口开。
-
手结枯茆傍古幢,篱边流水亦淙淙。
只愁云扰常关户,为爱山多尽著窗。
日午拾柴煨破罐,夜深把卷对残缸。
山中豺虎原无毒,长护烟霞不用降。
-
六年前此竖幡竿,万古荒芜手辟难。
一喝青天砂砾净,才挥白拂水云团。
象王行后狐踪集,良木摧时野棘攒。
从此斩新条令出,山门依旧海风寒。
-
到处青山尽有名,大家抖却旧乡情。
溪边觅路花千树,驴背迎人鸟一声。
石顶松风凭管领,峰头诗句任交横。
于今竹杖萧萧去,又向何山踏雪行。
-
五色凭君写幻躯,流民一幅不堪摹。
回头细数平生事,屈指曾经念载徂。
气骨支撑仍是旧,皮肤脱落已全无。
只今颊上何须问,但写长天风雪图。
-
草岁论文尔汝交,柴门雨雪每来敲。
朝云墓侧新鸳冢,白鹤峰头旧鹊巢。
留得眉须身后惜,肯将风月死前抛。
于今哭子全无泪,乡国都来水上泡。
-
何人同守故山隅,云散天惊岁月徂。
豺虎几回经蹴踏,门庭犹喜未荒芜。
灵峰不逐桑田变,大厦终凭众木扶。
最苦杨岐旧监寺,泥床长洒雪真珠。
-
海角虚舟聊欲寄,深藏大壑亦空劳。
松根盘石生难直,水势依崖声易高。
谩说一枝能自稳,便教三窟竟何逃。
残身久拚馀双眼,万古云霄看汝曹。
-
送送还牵老衲衣,故山终恨不同归。
好从瀑水投寒句,又向梅花觅破扉。
冰雪已多曾彻骨,蕨薇虽采未忘饥。
关门不禁南来雁,何日凌空锡更飞。
-
经岁团圞泪未收,菊花重惹一番愁。
来将白纸寻黄土,去挟新篇返旧丘。
太乙峰头频怅望,姑苏台上莫淹留。
而师若问寒边事,休话寒边雨雪稠。
-
曾寻弥勒许同龛,分手人间便不堪。
一木自难支半壁,三徵终不受华簪。
云山已破家何在,心胆还馀面莫惭。
数亩荒塘天悔祸,尚期携竹共双柑。
[明]
? ~ ?
释函可的诗文全集
共 1504 诗文