-
犄角连三县,鱼盐冠七乡。
海潮通暗浦,天壁拓明堂。
地到无垠绝,民知守业良。
忽飘云外雨,槲叶共纷黄。
-
歇担空亭满,吾嗟逝者劳。
木稀山尽出,海近日犹高。
我畏清霜逼,天馀独雁翱。
淹留资小醉,悦客有村醪。
-
凄我逢今夕,灯寒一舸孤。
水流闻处涩,梦气索来枯。
天宇冰霜紧,人间岁月徂。
敢教春意蓄,鍊骨到梅癯。
-
生愁人醉死,不肯十分红。
夜烛怨清蜡,晓窗怜唾绒。
抽香缠暗露,掩盼避颠风。
灯节游街女,新腔鼓调工。
-
天白澹朝星,隔江山送青。
为他抛玉笛,何分怨银屏?
纻袖斑斑泪,春潮贴贴萍。
旧欢邀不得,桃叶苦伶俜。
-
迥海云摩日,低城树合山。
山烟浮野去,江鹭送潮还。
佳约宜横楫,伊人正采蕳。
如何西逝客,离思不能閒。
-
花色夺烟明,竹香浮梦清。
生憎帘黯黯,微隔睐盈盈。
静晓宽閒酌,和天养薄晴。
尽渠风过牖,拂落鸟雏声。
-
斜巷草凄碧,斜门花掩回。
春深人不见,雨过蝶能来。
幽梦拚长住,芳期苦暗催。
几家儿女病,帘幕怯晨开。
-
万木飒将雨,云先作势低。
雨光浮海阔,云势接檐齐。
弱燕怨春泊,单衫愁晚凄。
持心辞变习,抱棘幸穷栖。
-
晴湖晨不雨,雨自向城吹。
云色澹莺袖,露香蒸柳枝。
丽人寻梦怨,客者动归思。
我自眷明渌,将心与荡怡。
-
人于悲愤极,意气复难多。
面壁呵天问,抽刀斫地歌。
驰驹空大野,寄鸟但荒萝。
且引南禅例,斋心忏蝎磨。
-
天杪一行鸦,云容冻阔沙。
江空摇独苇,雨定接繁蛙。
曲浪浮岚转,遥帆作势斜。
茫茫吾倚阁,吾思与无涯。
-
近学已亡古,吾嗟见牖今。
要君追面目,悬座当砭针。
一代愿存我,千秋不外心。
但无忠孝树,老死亦书蟫。
-
插帽黄花满,供人笑口开。
频年凄雨梦,此日故园杯。
得酒閒须醉,吾亲健未衰。
登高何处便,咫尺有城台。
-
遗书多散尽,留此劫馀灰。
偶得殊狂喜,沈思转痛哀。
吾生资隐德,守业望将来。
风雨寒灯梦,何从索夜台?
-
著书欣有食,因我识农心。
稍爽得秋气,揽烟疑绿侵。
暗篱苏剩菊,斜巷侧孤禽。
远洒当千里,看云吾振襟。
-
减装防久客,相水耐长年。
有累关寒饿,飘魂纵海天。
大江浮月去,窄被裹风眠。
明日蛟关隘,千牛挽独船。
-
竹气深留屋,山光乱入扉。
扫苔安画砚,贴瀑卸琴衣。
伫送斜阳去,閒看晚燕飞。
松枝吹艾纳,静挹得霏微。
-
凉烟媚玉柯,香露上身多。
解得小红怨,曾无太白歌。
捻花听蟋蟀,数石面陂陀。
自惜青鞋软,墙阴避露莎。
-
丛桂小山意,清流大泽心。
独姿明瘦菊,交语妥纤禽。
野屐閒廊过,春樽堕梦寻。
归装须不促,好日耐登临。
[清]
1805 年 ~ 1864 年
姚燮的诗文全集
共 3925 诗文