-
贱子厌离别,故人思故欢。
梦吾江上屋,过枕有流湍。
风已催潮至,期难借酒宽。
竹阴灯酽碧,还尔鬓华看。
-
梅花无鹤守,匿影定迟开。
莫使邻园雀,时时啄藓来。
冰霜何怨詈,安饱有根荄。
好复吾携笛,吾歌媵汝杯。
-
诗书供健福,行路亦何心?
古道棘都满,滥游情已淫。
病鹰难击刺,大木极苍深。
多谢云如絮,瀜瀜媚薄襟。
-
喜闻烽已撤,泥首谢军官。
试振长天翮,方知铩羽难。
借君新薙竹,护我旧凭阑。
留取一弓地,莫遮江上山。
-
秋尽海横霜,沙寒荻叶黄。
垂云都在水,残雁不成行。
我向孤峰立,天真万里长。
远烟摇动处,隐隐见帆樯。
-
高棂天作水,叶尽有横桠。
梦醒愁难醒,独吟还独嗟。
候鸡延海旭,老豆蔓墙花。
泱漭吾何系,横矶自钓艖。
-
不遇过江雁,尺书君肯将。
心安劳亦适,病减饭羞强。
海定乡山见,星浮天势长。
好持游子意,一为讯高堂。
-
物藏天意逸,秋去客心平。
转觉海山阔,都蠲萧瑟声。
寂林能守梦,落日未妨情。
尔鸟巢无恙,查查为底鸣?
-
天风高避牖,海雨暗欺灯。
事静寒方觉,愁消酒略胜。
安居资寂地,穷路识良朋。
践得空山约,吾当斥鴳矜。
-
窈峦抱幽翠,背海自成村。
隐隐落犬吠,斜斜见竹门。
风香知酿气,烟湿是炊痕。
尽日无晖照,水乡林易昏。
-
贴帘花转明,鸟亦有娱声。
天扫积旬翳,客生如许情。
远波田气洁,初绿大山横。
悄极斜篁月,夜宜媚我檠。
-
海雁瞥已遥,天云澹欲消。
古心投契阔,时物敛萧条。
屈子若为怨,陶公如见招。
青山吾旧侣,依柳拥孤髫。
-
垂琴齐下轸,密砚蓄泓波。
其理得诸静,相资良足多。
檐高山却俯,雨罢客能过。
聊与扫禅榻,微吟对薜萝。
-
雕零万树色,孤柏见冬心。
雨急蒸龙气,风高逼鹳吟。
媚人无热意,爱尔有清阴。
愿结一椽屋,时眠听瀑琴。
-
万事乱山乱,寸心孤木孤。
澹忘持小劫,潜匿得真吾。
寂籁晨钟月,高霜夜屋乌。
庄生齐物论,未肯汰荣枯。
-
回梦得鸿意,长天罢朔风。
山高愁月缓,苔静识堂空。
劳悴关心始,年华在酒中。
沈怀师大造,默地有神工。
-
鹪鹩谋一饱,绕树看环飞。
守命惩奢欲,驯天养逸机。
鸡埘无稻粒,凤铩有苔衣。
托室巢能稳,翀霄未敢希。
-
寂恨凭谁置,糟邱此筑台。
心魂劳梦守,天地送春来。
习世知无涘,投閒愧不才。
黝然尘滓拭,冰镜客何猜?
-
对村山作岸,聚宅水为乡。
沙鸟娴舟路,人烟合暮光。
暗潮平欲涨,老树郁相望。
定有伤时客,逃名托种桑。
-
暗礁森顽铁,风颠簸去舲。
崖心千树转,鸟背一村冥。
役世愁辕马,营巢感睫螟。
今宵幽涧瑟,将我梦来听。
[清]
1805 年 ~ 1864 年
姚燮的诗文全集
共 3925 诗文