-
别无身后谋,念此泪长流。
朋辈谁心在,文章与命仇。
残生兵火迫,窈月海山秋。
拥卷当遥夜,凄然灯火幽。
-
枯松相向邻,贱子劫馀身。
斯意有斯感,可怜谁可亲?
江?遭恶涨,地下苦陈人。
天壤芳菲色,无端受郁湮。
-
水气飒残菰,云姿汛独凫。
入冬晴可悦,停舫客相呼。
出郭山千笏,回漪径百纡。
初梅含窅色,香压市楼沽。
-
昔渡采兰茳,美人明月艭。
水红湔露佩,蠡翠拂烟窗。
梦与春痕远,愁将酒力降。
让渠青箬叟,倚树钓寒矼。
-
江水晚娟娟,鹭鸶飞过肩。
林容收夕照,野色入残年。
风紧孤帆捩,天低众壑眠。
悲来吾敢笛,屏息过龙渊。
-
霜瓦有乌栖,围香坐石猊。
诗成山月白,酒醒夜寒悽。
小隐商锄笠,危生话鼓鞞。
浮蓬如我辈,惭愧五湖蠡。
-
袖中三峡涛,涌出月轮高。
狡于兔之脱,翩如鸿也翱。
惊人殊突兀,玩世托牢骚。
何羡解牛者,砉然工奏刀。
-
叶尽树杈枒,树头明一鸦。
病知凉浃体,霜借月添华。
朔气凝千动,眠心警万家。
元津堪梦溯,大海乞危槎。
-
霜风吹短篝,远鼓动谯楼。
月出星河暗,天寒儿女愁。
蠲心持夜气,激籁怨庭楸。
瘦影窗边鬓,都成水气浮。
-
董老喜吟诗,攀援古是师。
触心微有会,含笑一拈髭。
烟壁动萝带,春江湔柳丝。
许多葱澹色,百袅入君思。
-
董老爱种花,钗鬟列屋誇。
枯枝经拂拭,小蕊亦妍华。
春好傍莺坐,夜深愁月斜。
多情能熨物,娱尔寿龄加。
-
董老善作画,撑胸竹石兰。
屈刚为婀娜,拔俗出高寒。
湿墨两三叶,长笺云一竿。
须生灵怪气,惊倒秀才官。
-
董老溺饮酒,三杯兴始狂。
市佣皆识面,有债亦寻常。
睨雁青天小,临风白发长。
糟邱封汝醉,醒后即他乡。
-
董老好结客,坦白绝猜疑。
如对邱山重,能令冠盖卑。
苦心寻诤告,热胆赴艰危。
金石古班尹,谁嗟近莫期?
-
暖水养春妍,斜阳明一边。
城容思草拭,柳意待莺眠。
挂上空亭旆,横来画渚船。
低徊生荡思,平迥夕无烟。
-
明翠延晨旭,真天自在清。
恬风苏弱草,绵气惬流莺。
薄鬓飘烟软,春衣著腕轻。
游丝作憨态,婀娜若为情。
-
素廧灯气热,抵得月?珑。
暗梦烟难约,明波镜与通。
可簪宜鬓绿,有泪待莺红。
摹上石华袖,绣谁能许工?
-
山川春梦里,之子正雏年。
颇恨碧天远,频疑翠袖蔫。
屐痕深著露,马影澹生烟。
缬得醉眸暗,飘魂愁杜鹃。
-
不尽斜阳怨,难为燕子心。
水将春缓去,天与夕俱深。
妆阁箔愁下,钓矶人苦吟。
隔萝云一角,乍可梦湘岑。
-
筛云天作水,荡水月生烟。
憨想画屏倚,舞宜幺凤翩。
暗心秋瑟瑟,疏梦玉娟娟。
莫谱潇湘曲,湘君有怨弦。
[清]
1805 年 ~ 1864 年
姚燮的诗文全集
共 3925 诗文