-
开径延驯鹤,爱此癯瘦形。
不与凡鸟伍,戛然独长鸣。
我性鹤相似,宠辱常不惊。
平生寡交游,闭户鲜送迎。
松关夜月孤,茅屋秋霜清。
-
岭上抚孤松,松阴盖天地。
霜皮四十围,傲晲人间世。
老干带烟霞,虬枝撼风雨。
玄鹤数往还,白云互来去。
抚松一问之,坐阅几千岁。
-
篱边餐落菊,采采黄金英。
拾之不满掬,松露相和倾。
三咽清肺腑,九窍皆芳馨。
食之久住世,化为天地精。
不饥复不老,颜貌如童婴。
-
修林策短筇,路入烟霞去。
群峰喜逢迎,向人如妩媚。
攀条览芙蓉,临流采荪蕊。
幽花不知名,馨香杂芳树。
天风吹敝袍,晓露沾行履。
-
丽圃横长笛,秋风感慨声。
一吹山石裂,三弄波涛萦。
江空翠蛟泣,夜静苍龙鸣。
鹤怨云巢冷,猿啼月岭明。
嫠妇悲秋泪,孤臣去国情。
-
烟岫夕阳钟,清声满寰宇。
直催海月上,山云亦飞举。
老僧定里回,英雄梦中起。
扫空声利情,洗净尘垢耳。
平生刚毅肠,闻之屡惊喜。
-
秋江明月艇,月皎光婵娟。
老我坐其中,苍颜发皤然。
半醉弄明月,赤脚扣两舷。
秋风百尺丝,独钓千丈渊。
不系吞舟鱼,宁掣横海鳣。
-
读书山月下,月色流岩扉。
松风吹毛发,草露沾裳衣。
研精探玄奥,竭思穷幽微。
兴亡空感慨,今古谁是非。
孔孟几千载,斯文愈光辉。
-
男儿生明世,学礼仍学诗。
礼以知揖让,诗可知盛衰。
上辅明主圣,下救斯民愚。
坐食万钟禄,出驾驷马车。
否则居岩邱,高卧秋风庐。
-
兵骄乱纪律,荡然无上下。
虽乏哙等才,耻与哙等伍。
江南久丧乱,州郡俱榛莽。
况复此辈反,黎庶不胜苦。
括囊索金银,杀人掠子女。
-
叛军日骄横,六月反城下。
长竿揭旌旗,群凶列行伍。
兰江接金华,膏血腥草莽。
老弱皆窜亡,奔驰实劳苦。
崎岖扶父翁,艰难负儿女。
-
枕石听山泉,看云度流水。
水去动云根,泉鸣漱石齿。
神清万窍风,梦破孤舟雨。
彷佛中郎琴,泠泠响焦尾。
中含太古音,分明合宫徵。
-
结庐在人世,惟善以自将。
宅兹幽迥地,远彼势利埸。
古屋三四间,秋风白云乡。
仁慈居壶奥,礼义为垣墙。
庭种三古槐,门栽五垂杨。
-
丙申六月十六日军乱奚德基赋诗纪事张纯诚袖其诗来求和用韵述□云张九四据苏州发兵五百人赴杭省军遂反袭
干戈久不息,百苦无一乐。
县官急徵需,贫富悉笼络。
西州正击贼,空拳日相搏。
贼马当道驰,贼舟沿海泊。
盗贼固枭张,官军愈鹰掠。
-
青松如舞蛟,白云如游龙。
龙游化甘雨,与世为年丰。
蛟舞散清影,利爪拿高穹。
二者无限奇,尽入幽人宫。
幽人室悬磬,隐约松云中。
-
大德庚子春,生我及此公。
同庚复同道,同游金芙蓉。
穷途事多违,志愿始不同。
公葺芰荷衣,长啸栖丹峰。
赋诗杂风骚,屈宋或可宗。
-
云住山色佳,云去山骨瘦。
云物屡变更,青山但如旧。
子华亦何人,胸有山水痼。
嵯峨万叠青,收拾在尺素。
春云去何之,出谷渐弥布。
-
夷齐偕盗蹠,耳目略相类。
樗栎杂倚桐,枝叶良不异。
薰莸稍有殊,妍丑从此始。
凫短鹤翎长,谅不殊此理。
得失了莫齐,一笑天地里。
-
堂堂七尺躯,处此人间世。
秋月与春花,宴赏长游戏。
杯酒屡劝斟,?饮宁辞醉。
焉能百年中,遽作千载计。
俯仰天地宽,久客不知愧。
-
我本山中人,不为世网牵。
寓情猿鹤间,寄兴鸥鹭边。
扫花净石径,烹茶汲溪泉。
神游三洞云,耳洗千尺渊。
两手弄明月,双脚踏紫烟。
[元]
1296 年 ~ ?
叶颙的诗文全集
共 572 诗文