-
我家北山下,脱冠解尘襟。
古屋三五间,秋风白云深。
功名不挂口,岂受岁月侵。
青山长在眼,白发任满簪。
有酒可以斟,有诗可以吟。
-
我出何所适,行吟对清晖。
著我烟霞屐,制我芙蓉衣。
天风扶瘦策,山云锁幽扉。
下同麋鹿游,上与猿鹤飞。
小草陈野色,幽花发馀辉。
-
梦中亦役役,醒后愈嚣嚣。
嚣嚣更役役,暮暮还朝朝。
奔驰天地老,汨没岁月消。
贫贱安吾常,不泰复不骄。
峰顶绝涓流,海底无炎熇。
-
南峰翠凝黛,北巘青堆蓝。
横空青翠色,照眼覆玉环。
峨峨金芙蓉,迥出两屿间。
层峦挺奇秀,怪石蹲坚顽。
孤高处士容,窈窕佳人颜。
-
天阔海波平,飞空一镜明。
乌栖烟树冷,蟾浴石潭清。
素魄流金液,孀娥舞玉京。
周旋云鬓乱,缥缈羽衣轻。
短世人空老,长生药未成。
-
云边仙女夜骖鸾,月下霓裳舞袖宽。
吹彻紫箫风露下,玉容玄发不胜寒。
-
飘零湖海昔年僧,握手论心久未能。
梦里匆匆忽相睹,解言云屋共青灯。
-
托根孤峻极尊崇,俯视群芳迥不同。
到底谦恭隐君子,何曾仰面笑春风。
-
忍把连城价放低,临刑刖足未心灰。
丈夫自古惭轻献,女子从来耻自媒。
-
一献无功便合休,殷勤三献欲何求。
至今寒璞荆山下,月色苍苍万古秋。
-
万片白云归岫后,一轮明月到天时。
乾坤清气无人识,借得樵夫短笛吹。
-
白云青巘是吾家,门外长松树树花。
身在异乡归未得,梦中犹赏旧烟霞。
-
晓枕不闻喧涧瀑,夜窗宁听响松风。
虽然未遇马师喝,也胜前人三日聋。
-
落花庭院晚风轻,芳草池塘夜雨晴。
独步独吟消白日,闲愁闲闷过清明。
-
妆点琼英上玉梢,懑人春雪遍芳郊。
情知不是丰年瑞,赢得长安酒价高。
-
虎视阴阳胆气粗,平生事业遂雄图。
不知侃侃怡怡辈,也入先生相法无。
-
貌古如松卧壑秋,虬髯鹤发炯双眸。
衰颜未用烦公相,自许书生老不侯。
-
衡石稽程了万几,日斜犹未下丹墀。
巡南筑北关防尽,祸起萧墙却不知。
-
夜深随月上纱窗,妆点西湖处士房。
惊醒一床胡蝶梦,春风冷落淡无香。
-
寒蜂冻蝶谩惊猜,积案春风拨不开。
霜月满窗诗梦醒,更无一点暗香来。
[元]
1296 年 ~ ?
叶颙的诗文全集
共 572 诗文