[元]
1296 年 ~ ?
叶颙的诗文全集
共 572 诗文
-
梦破虚堂生暮愁,晚云将雨过南楼。
西风扫净长空翳,留得天边桂子秋。
-
落日孤村石径斜,挨云深入野人家。
小溪流水春风暖,恐有枝头半吐花。
-
石根岩畔与山阴,瘦马羸僮到处寻。
流水溪桥沙路远,何愁云密更林深。
-
青山茅屋白云中,汲水煎茶火正红。
十载不闻尘世事,饱听石鼎煮松风。
-
老树经霜带夕晖,十围横跨小桥西。
群鸦不怕云巢冷,夜夜黄昏来上啼。
-
霜月凌凌独凭阑,推敲未定怯衣单。
眼前佳句无人识,诗比梅花瘦一般。
-
月色波光共一溪,水天上下漾玻璃。
孤舟蓑笠清如许,何必山阴访戴逵。
-
数片和烟裹石苔,空林长惹鹤猿猜。
天风吹度长松下,僮子殷勤扫不开。
-
斗转参横午漏迟,一轮寒魄堕南枝。
玉箫吹彻青霜冷,正是诗人梦破时。
-
云碍前村路不通,暗香疏影杳无踪。
琼琚踏碎知何处,月上孤山第一峰。
-
拥被酸吟雪未晴,拾樵路断闭松扃。
相如病渴谁来管,自整冲寒贳酒瓶。
-
琴张瓯茗伴炉薰,三弄梅花月下庭。
香影孤高音调古,空阶谁许鹤来听。
-
天风吹笛落天涯,万瓦霜清月影斜。
惊醒羁人犹自可,江城只怕落梅花。
-
树头清啸两三声,纸帐梅花睡欲成。
唤醒冷泉亭上梦,岭云飞动月初明。
-
烟梢深处稳栖翎,标格孤高迥出群。
只恐听琴惊梦醒,踏翻松顶一巢云。
-
地炉煨芋足充饥,凉薄家声胜富儿。
李密懒残风味在,寒灰冷火澹相知。
-
枯枝旋拾带冰烧,雪水茶香滚夜涛。
党氏岂知风韵美,向人犹说饮羊羔。
-
驴载新诗仆抱琴,白云幽径夕阳林。
天风十里青松顶,满耳笙箫太古音。
-
非尝声响聒天来,鼓动阳春海上回。
偶尔惊人还寂寂,情知不是武侯雷。
-
一声爆竹透云端,惊醒苍生睡不安。
若使江淮豪杰听,定应惭悚胆先寒。