-
丈夫生世六尺躯,饥餐渴饮当及期。目观鼻嗅耳司听,各职乃事尔勿离。
喜怒哀乐无妄施,威赏之柄不倒持。雍容进退动合宜,天其相汝百福随。
神清虑淡寿且耆,颜色丰泽毛发黟。无不足兮何所望,子孙妻妾皆欢怡。
寒温风雨倘失时,人心私欲复蔽亏。堂堂正气日以衰,瘵疠始得乘其危。
膏肓一穴自古有,区区二竖宁知斯。惜哉医缓不务此,仓卒遽谓疾弗治。
-
乌台宪史天下奇,姓氏久为人所知。
风霜面目松柏操,铁石肠肚冰玉肌。
群凶肆虐干天诛,潢池弄兵如小儿。
中原在处皆反侧,掳攘岂独东南陲。
寓兵于农古王制,宪史于此力主之。
-
霜台宪郎文且武,曾侍绣衣持玉斧。指挥猛士气如虹,要缚南山白额虎。
檄书下县点壮丁,十万农夫胜羽林。不跨黄牛骑白马,腰弓直入秋云深。
丧乱以来无定止,民物萧条半为鬼。郡县诛求犹未已,眼观如宜泪如雨。
于戏安得老天开太平。尽戮奸贪天下治。
-
轩前古柏颜色苍,郁如车盖当两厢。
霜皮虽无四十围,老干似有千尺强。
云梢已足庇猿鹤,月树或能栖凤皇。
孔明庙前曾识面,饱沾雨露凌雪霜。
清阴时作长蛟舞,壮气每学苍龙翔。
-
落花香径红堆积,莺老慵歌蝶懒拍。
平生爱花复爱春,为见春归痛怜惜。
杖藜?却十日游,春风满袖云生屐。
功名于我果何有,弃置有如机断织。
但喜杯中面发红,宁愁镜里头添白。
-
百花憔悴东风寒,六花烂漫开正繁。
东君似欲夸富贵,琼台玉榭真珠阑。
绿杨无力晴抛絮,青松不老云生树。
贪观天女跨鸾归,失却仙人骑鹤处。
斜斜整整复霏霏,却忆衔枚入蔡围。
-
神仙姓字留丹书,神仙旧宅岩谷居。
昔曾蹑险探仙迹,问我俗虑何当除。
长生妙诀诚足学,读书万卷将奚如。
曩思封侯食五鼎,今愧半世成踌蹰。
顽躯七尺走尘土,多情白发劳自梳。
-
玄冥神人眼如水,剪绮裁云雨花雨。
翩然骑却玉麒麟,东游弱水西瑶圃。
手移泰华与祝融,削平岂假巨灵斧。
似嫌尘世有高下,纷纷乱把琼琚补。
梦里浑疑月满床,醒来但觉云封户。
-
六丁剑搅天地水,倒泻银河洒寒雨。
舞空鳞甲动天风,玉龙飞下玻璃圃。
乾坤万里混清光,广寒谁借修月斧。
奇葩异卉恣粘缀,宁烦獭髓鸾胶补。
无朋懒棹子猷〈舟召〉,何人肯扣袁安户。
-
今夕何夕夜未终,长空月出光瞳眬。乾坤一色净如镜,水天上下磨寒铜。
晃如径寸珠,高耀冯夷宫。清寒泣神鬼,奇怪惊蛟龙。
我乘万斛舟,直入玻璃中。双浆击空明,孤帆飏天风。
狂吟发长啸,有似苏长公。湘水居其西,采石居其东。
屈原与李白,此地遗高踪。我处二者间,拍手招两翁。
-
古木千年隐林麓,傲雪凌寒久幽独。霜皮虽无四十围,中有昂霄气盈掬。
孔明庙前色颇同,草堂诗老惯抚育。雨淋日炙岁月摩,干槁根摧忽颠踣。
樵夫刍客不我顾,长伴苍苔映寒绿。今年公府创高堂,梁栋求之苦不足。
幕官骑马自入山,匠者驱驰如鬼速。自惭拙才复何用,例辱斧斤蒙齿录。
山翁因笑百无能,一生支离同此木。抚木三叹为木言,如此奖擢非我欲。
-
芙蓉堂中见嘉什,与君似有三生约。高才磊落亦可怜,谁谓今人不如昨。
我疑此子胸有天地春,不然别有一丘壑。男儿趣向贵如此,慎勿恋他儿女乐。
一襟爽气已逼人,尘氛不假沧浪濯。笔端滚滚龙蛇飞,纸上霏霏烟雾落。
谪仙苏二呼不来,江湖夜雨蛩声哀。观子新诗何所似,秋空一鹤山崔嵬。
山灵起舞神鬼笑,林泉变色云屏开。波光月色清可掬,风露满身寒肃肃。
-
群峰嵯峨互相依,九龙跳跃万马随。
苍松怪石倚天碧,岚气日夕沾人衣。
幽花野草香涧谷,山中寒暑自四时。
孝标当年隐其内,劲节上与山争奇。
纷纷馀辈方进取,谁能退缩山之陲。
-
中郎一绝爨下音,流水无思山无情。仲尼一为麟后尘,乾坤日月无光明。
圣贤自古多轗轲,吁嗟吾子难独鸣。青山虽贵何足钦,黑貂未敝君休惊。
片言不用脱屣去,富贵于我浮云轻。日饮一瓢岂予辱,日餐万钱非我荣。
进退于道苟无愧,对人何必面发赪。幸有浮蛆之桑落,为君斟酌平生诚。
幸有栖鸾之桐木,为君弹出无弦声。一弹石涧漱寒玉,再弹满耳松风清。
-
苏秦辩口人共知,黑貂敝尽朋旧疏。六侯相印幸得佩,一朝身戮埋荒墟。
贾生才调天下奇,几年献策承明庐。谗言入耳竟不用,长沙抱恨何当纡。
玉川先生妙人物,秋风破屋聊自居。观其大节死不变,家中岂有担石储。
香山居士亦足数,达哉达哉谁得如。二程兄弟百世士,孔孟之道赖以舒。
谈经说理妙无尽,天下学徒来挽车。尧夫君实古淳士,胸中包裹混沌初。
-
昔公曾住金芙蓉,白云为侣栖丹峰。乾坤爽气星斗胸,手弄明月烟雾中。
十年灯下诗书工,今年试艺棘闱中。其气似欲附冥鸿,翅拍天水摇天风。
行将杖策朝圣主,岂止小展天南东。愿公献赋明光宫,直驱造化超洪濛。
笔阵纵横谁敢攻,八荒一扫空奸雄。致君在上竭我忠,要令四海歌重曈。
有如医王逞神功,下与浊世针盲聋。梦魂夜夜思见公,凝望不来忧心忡。
-
我先落魄何所为,百年生计巢南枝。迎风吸露饮山渌,枕泉漱石吟新诗。
一丝不挂心自乐,澹然性灵学无学。洗耳熟听空山猿,知心更有空山鹤。
漫漫长夜何时晨,纷纷尘世何日清。餔糟啜醨难自强,独醒肯图千古名。
君不见严光片石生白云,江湖夜永秋水深。碧丝牵动潭底月,直钩钓断人间心。
-
蓐收行秋将满秩,解印荣归严办集。
清道迎冬俟腊来,积雪严霜应有日。
遗蝗入地作年丰,禾黍登场吾事毕。
九月中旬之望夕,天大雷霆轰霹雳。
虾蟆蚯蚓尽出游,碧潭惊起蛟龙蛰。
-
衣袂飘飘羽扇轻,草庐潇洒兴怀清。
孤桐调逐秋云杳,老桂香陪夜月明。
附凤攀龙虽寡术,呼鸥唤鹭足寻盟。
兰台一任无声誉,竹帛从教缺姓名。
白石清泉皆属我,黄花翠竹正关情。
-
听香亭畔春风起,吹折琼花三两蕊。
烟梢留宿白云飞,横渡溪桥归海屿。
雪消南国近黄昏,月照前村半江水。
五更霜重玉容寒,吟翁睡足茅屋底。
梦中非我亦非梅,非鼻非心复非耳。
[元]
1296 年 ~ ?
叶颙的诗文全集
共 572 诗文