-
山头禅室挂僧衣,窗外无人水?飞。
黄昏半在下山路,却听泉声恋翠微。
-
微云淡河汉,疎雨滴梧桐。
逐逐怀良驭,萧萧顾乐鸣。
-
雾闢天光远,春迴日道临。
草浓河畔色,槐结路旁阴。
欲映君王史,先标胄子襟;经明如何(可)[一]拾,自有致云心。
(《国秀集》卷下、《全唐诗》卷二○三皆收此诗为校书郎荆冬倩之作,作孟诗恐误。
)([一]依刘校。
-
北阙辞天子,南山隐薜萝。
(见《吟窗杂录》卷十四正字王玄《诗中旨格》引)(按:此二句疑为浩然《归故园作》「北阙休上书,南山归弊庐」之异文。
)。
-
只为阳台梦里狂,降来教作神仙客。
(见《增修诗话总龟前集》卷十三引《诗史》)。
-
海行信风帆,夕宿逗云岛。
缅寻沧洲趣,近爱赤城好。
扪萝亦践苔,辍棹恣探讨。
息阴憩桐柏,采秀弄芝草。
鹤唳清露垂,鸡鸣信潮早。
-
卜筑因自然,檀溪不更穿。
园庐二友接,水竹数家连。
直与南山对,非关选地偏。
草堂时偃曝,兰枻日周旋。
外事情都远,中流性所便。
-
半空跻宝塔,晴望尽京华。
竹绕渭川遍,山连上苑斜。
四门开帝宅,阡陌俯人家。
累劫从初地,为童忆聚沙。
一窥功德见,弥益道心加。
-
仙穴逢羽人,停舻向前拜。
问余涉风水,何处远行迈。
登陆寻天台,顺流下吴会。
兹山夙所尚,安得问灵怪。
上逼青天高,俯临沧海大。
-
羊公岘山下,神女汉皋曲。
雪罢冰复开,春潭千丈绿。
轻舟恣来往,探玩无厌足。
波影摇妓钗,沙光逐人目。
倾杯鱼鸟醉,联句莺花续。
-
摇艇候明发,花源弄晚春。
在山怀绮季,临汉忆荀陈。
上巳期三月,浮杯兴十旬。
坐歌空有待,行乐恨无邻。
日晚兰亭北,烟开曲水滨。
-
只为阳台梦里狂,降来教作神仙客。
-
北阙辞天子,南山隐薜萝。
-
弊庐隔尘喧,惟先养恬素。
卜邻近三径,植果盈千树。
粤余任推迁,三十犹未遇。
书剑时将晚,丘园日已暮。
晨兴自多怀,昼坐常寡悟。
-
闲归日无事,云卧昼不起。
有客款柴扉,自云巢居子。
居闲好芝朮,采药来城市。
家在鹿门山,常游涧泽水。
手持白羽扇,脚步青芒履。
-
伏枕旧游旷,笙簧劳梦思。
平生重交结,迨此令人疑。
冰室无煖气,炎云空赫曦。
隙驹不暂驻,日听凉蝉悲。
壮图哀未立,斑白恨吾衰。
-
停午闻山钟,起行散愁疾。
寻林采芝去,转谷松翠密。
傍见精舍开,长廊饭僧毕。
石渠流雪水,金子耀霜橘。
竹房思旧游,过憩终永日。
-
山水观形胜,襄阳美会稽。
最高唯望楚,曾未一攀跻。
石壁疑削成,众山比全低。
晴明试登陟,目极无端倪。
云梦掌中小,武陵花处迷。
-
西山多奇状,秀出倚前楹。
停午收彩翠,夕阳照分明。
吾师住其下,禅坐證无生。
结庐就嵌窟,剪苕通往行。
谈空对樵叟,授法与山精。
[唐]
689 年 ~ 740 年
孟浩然的诗文全集
共 417 诗文