-
精舍买金开,流泉遶砌回。
芰荷薰讲席,松柏映香台。
法雨晴飞去,天花昼下来。
谈玄殊未已,归骑夕阳催。
-
与君园庐竝,微尚颇亦同。
耕钓方自逸,壶觞趣不空。
门无俗士驾,人有上皇风。
何处先贤传,惟称庞德公。
-
皇皇三十载,书劒两无成。
山水寻吴越,风尘厌洛京。
扁舟泛湖海,长揖谢公卿。
且乐杯中物,谁论世上名。
-
远遊经海峤,返櫂归山阿。
日夕见乔木,乡关在伐柯。
愁随江路尽,喜入郢门多。
左右看桑土,依然即匪他。
-
夫壻久离别,青楼空望归。
妆成卷帘坐,愁思嬾缝衣。
燕子家家入,杨花处处飞。
空牀难独守,谁为报金徽。
-
豔色本倾城,分香更有情。
髻鬟垂欲解,眉黛拂能轻。
舞学平阳态,歌翻子夜声。
春风狭斜道,含笑待逢迎。
-
少小学书劒,秦吴多岁年。
归来一登眺,陵谷尚依然。
岂意餐霞客,溘随朝露先。
因之问闾里,把臂几人全。
-
南国无霜霰,连年对物华。
青林暗换叶,红橤亦开花。
春去无山?,秋来见海槎。
流芳虽可悦,会自泣长沙。
-
迢递三巴路,羁危万里身。
乱山残雪夜,孤灯异乡人。
渐与骨肉远,转于奴仆亲。
那堪正飘泊,来日岁华新。
-
共理分荆国,招贤媿不材。
召南风更阐,丞相阁还开。
觏止欣眉睫,沈沦拔草莱。
坐登徐孺榻,频接李膺杯。
始慰蝉鸣柳,俄看雪间梅。
-
放溜下松滋,登舟命檝师。
讵忘经济日,不惮沍寒时。
洗帻岂独古,濯缨良在兹。
政成人自理,机息?无疑。
云物凝孤屿,江山辨四维。
-
宇宙谁开闢,江山此郁盘。
登临今古用,风俗岁时观。
地理荆州分,天涯楚塞宽。
百城今刺史,华省旧郎官。
共美重阳节,俱怀落帽欢。
-
八解禅林秀,三明给苑才。
地偏香界远,心淨水亭开。
傍险山查立,寻幽石迳回。
瑞花长自下,灵药岂须栽。
碧网交红树,清泉尽绿苔。
-
灨石三百里,沿洄千嶂间。
沸声常活活,洊势亦潺潺。
跳沫鱼龙沸,垂藤猿狖攀。
榜人苦奔峭,而我忘险难。
放溜情弥惬,登舻目自闲。
-
岘首风湍急,云帆若?飞。
凭轩试一问,张翰欲来归。
-
遊人武陵去,宝劒直千金。
分手脱相赠,平生一片心。
-
春眠不觉晓,处处闻啼?。
夜来风雨声,花落知多少。
-
珠弹繁华子,金羁遊侠人。
酒酣白日暮,走马入红尘。
-
异方之乐令人悲,羌笛胡笳不用吹。
坐看今夜关山月,思杀边城游侠儿。
-
不觉初秋夜渐长,清风习习重淒凉。
炎炎暑退茅斋静,堦下丛莎有露光。
[唐]
689 年 ~ 740 年
孟浩然的诗文全集
共 417 诗文