-
钱塘吴之雄,西湖乃其贰。
晴虚混高下,寒光堕苍翠。
俯仰睨澄澈,融结会幽邃。
日月司晦明,烟云管开闭。
楼阁生有无,尘凡换奇异。
-
得丧纷纷转群欲,谁及爱嵩三十六。
有客忽自东南来,已为湖山饱双目。
逸兴不住皇州春,天津桥南酒初熟。
长念花王司马坂,洛阳今寓谁家馆。
已闻香信满东风,嫔御相从水光畔。
-
幽意不可象,因声而后形。
至声不可伪,因心而后生。
三尺膝上孤,一寸胸中鸣。
急声如飞泉,泻泻秋云边。
巧声如流莺,历历春风前。
-
聚义归清虚,无欠亦无馀。
聚利赴嗜欲,自丧俄自续。
义在诗与书,利在金与珠。
金珠壮人颜,俯仰一世间。
我去彼不随,彼去我不观。
-
简政岂在事,养源无他心。
持守得纲领,施设从胸襟。
虚静古意远,平易人情深。
光景尘不染,悉付公馀吟。
-
导彼清泠泉,育此婵娟身。
幽哉窗户间,猗猗窥鳞鳞。
有霜能独留,无德难相亲。
乃闻曾子风,嗜好非今人。
-
春山椎鼓雀舌细,石涧垂丝鱼肉丰。
异时相逐许馀地,杖藜自号田家翁。
有年无累反观处,水天云尽涵秋空。
虽然出处有义命,必欲长往非人同。
校书千古窜讹谬,日长閒御瀛洲风,故园且付烟云笼。
-
三峰峭拔如武夷,秀气入草根干丰。
秋堂一笑诗相共,竹杖未化谁知翁。
非特鹰爪致我啜,芋栗亦慰肠中空。
脩鱼上钓开酒瓮,但欲醉我君宁同。
须饮一斗寄混沌,吹使自觉桃源风,此言当践非相笼。
-
春来腰筥修溪童,摘山归去如年丰。
主人长啜不言酒,焉用儿女扶山翁。
闻说佳致欲相遂,劳生急放尘缘空。
时走长须汲双井,岂吝七碗邀卢仝。
夜归须步三峰月,晓望还乘五桂风,静中且看狙公笼。
-
密云晚出小团块,虽得一饼犹为丰。
相对幽亭致清话,十三同事皆诗翁。
苍龙碾下想化去,但见白云生碧空。
雨前含蓄气未散,乃知天贶谁能同。
不足数啜有馀兴,两腋欲跨清都风,岂与凡羽誇雕笼。
-
中天台上闻天语,将下人间会真主。
王室堂开秋意深,匆匆瑞气排群阴。
插空仪物望不断,文采高下成遥林。
铁衣十万熊罴勇,忽拥天衢海涛动。
两序朱帘语相庆,皆谓君王能绍圣。
-
相随山水里徘徊,兴未阑时慎勿催。
草草行厨随步去,匆匆渔艇趁船来。
每逢佳景还含思,偶造幽轩更把杯。
况是同归无世味,何须旁立有莲腮。
荻湾桃坞犹留客,不觉银瓶又耻罍。
-
秀发风神子也都,想因尘果下栟榈。
一阶道在谁穷达,百里才多自卷舒。
北阙瞻言蝉静后,东山欢笑麦寒初。
便须养气观双剑,岂暇回头较一猪。
无事谩留工部句,有时閒落右军书。
-
七峰山下无尘客,方寸有能人未识。
风吹山水意飘飘,月照市廛机寂寂。
将使居人闻此声,既澄世虑虚生白。
英华满轴非春能,银钩更有千钧力。
忽然欲运胸中奇,一挥时落云间壁。
-
助清还啜茗,胜冷屡衔杯。
辨味凭茶陆,登高惬赋枚。
袁门清梦未,梁苑胜游才。
船去须寻戴,诗成盖献裴。
光馀应可借,□大固难猜。
-
梦中宣使至,天上敕书开。
去骑遵西野,回眸失北槐。
利名何日了,儒法几回来。
丹管诛邪说,重帷截乱埃。
簿书稀见影,典策冗成堆。
-
得道无馀事,游方有几年。
如何超幻境,谁与付真筌。
初祖昔曾诀,赵州今已仙。
进修方且学,拂荡未须传。
归去南山好,休休更说禅。
-
閒适无他事,优游有此身。
禽鱼窥物性,草木露天真。
静味祇独觉,幽香还自陈。
行云难问信,流水莫知因。
渔父偶相值,笑谈犹及秦。
-
独坐夜如昼,相投清与明。
风微尘迹悄,波定月华轻。
此景方中见,何人性上生。
涵虚难立象,照物自无情。
宝鉴非镕就,灵珠乃混成。
-
内閤儒方集,先朝事不忘。
曝书开绮席,偃武敛牙璋。
签轴陈千古,金朱萃一堂。
日华窥鸟迹,冰艳照金觞。
已扫断简蠹,更增东壁光。
[宋]
1044 年 ~ 1130 年
黄裳的诗文全集
共 714 诗文