[宋]
1044 年 ~ 1130 年
黄裳的诗文全集
共 714 诗文
-
地种精华总是无,无中和会一神珠。
前缘谁是传衣子,水月如心可上图。
-
衣法曾传莫己知,两山禅定了何疑。
本无一物非何有,大道宁嫌得小儿。
-
入道从来自有缘,许谁心地是金仙。
如来止止教休说,妙法难思莫妄传。
-
宿来缘累尚相拘,何事圆成未自如。
十地三乘谁便了,了时犹待到无无。
-
曾穷庄易到源渊,三教从来共本根。
自到少林应已悟,后来谁为晓宗门。
-
华岂曾生种亦无,迩来何事得神珠。
尘凡不悟无为旨,但笑高人一似愚。
-
受果时来合见仙,香山禅定想多年。
少林得旨圆融了,不在中间与两边。
-
有地有花空具色,无花无种色含空。
混成一物谁圆就,但向无言一化工。
-
神光中见一还婴,非外非中已混成。
忽向玉炉飞上去,数声灵鹊夜来惊。
-
天游杳杳海漫漫,无有无无是道观。
大法药兼心地要,两门都作混成看。
-
精传神气一传精,含作真空万化行。
是物此中来与去,莫持偏性作圆成。
-
精传神气一传精,性命于中附会成。
道世浑沦窥不破,更从何处觅无生。
-
参禅须向坐禅人,本末相通可了真。
二念回机都扫尽,乾坤犹在一微尘。
-
本来无一亦无华,都向真空是一家。
闻说一花还共笑,宁甘鬼窟作生涯。
-
安心惟在觅心时,后世支尘两自欺。
寄语禅林休歇去,古来仙圣本无为。
-
日用中来体已亲,平常是道岂须陈。
得吾髓处无他事,拟议三人且觅真。
-
大乘气象已相扶,吾意方终道不孤。
秀出五峰尘下少,中华先许到真如。
-
谁知花叶一中生,二气相催果自成。
体了色空无觅处,有时人说见还婴。
-
一花迦叶离尘果,四卷楞伽助道书。
莫谓竺乾天样远,片云归去祇须臾。
-
少年科第少能攀,未及登庸梦已阑。
岂意盖棺尤有地,于飞同在戏鱼山。