[宋]
1185 年 ~ ?
释智愚的诗文全集
共 905 诗文
-
是何等书,读不成句。
蓑短发长,手脚俱露。
-
一默雷轰,是非顿起。
示疾毗耶,大虫无齿。
-
有愿度生,垂手接引。
含生不来,物无可悯。
-
弊衣缠瘦骨,衰发覆苍颜。
世上底时节,刚然要出山。
-
计较拙于鸠,轩昂老而虎。
闻必意消,见者难睹,到头不识宾中主。
黑漆竹篦劈面挥,师资谁谓无裨补。
-
斗斗㖃㖃,雷驱电驰。
垂手未游象外,虚空突出毫釐。
目前难遏密,冷落有谁知。
父攘羊,子證之,从教万古黑风吹。
-
道不可传,貌不可绘。
冷坐深云,虎视百怪。
源远流长灭正宗,不比瞎驴趁大队。
-
不开骂人口,难以见其慈。
不徵衲子病,难以表其师。
似之则殃门添祸,否之则凤林吒之。
画工笔熟不识伊,白发毵毵个是谁。
-
一拳拳倒黄鹤楼,一趯趯反鹦鹉洲。
有意气时添意气,不风流处也风流。
-
力在如今作用时,情存毫忽便成欺。
谁知脩水千峰碧,尽入秋风一瘦藜。
-
金钟夜击九重城,六载归来改瘦形。
待得众生心眼活,雪山依旧碧崚层。
-
炉边呵冻得能多,端石无辜日夜磨。
却把悼词为雪咏,诗魔难敌胜修罗。
-
晓听君臣庆贺时,六街如昼不曾迷。
普贤境界应垂问,手诏来时见紫泥。
-
千钧之重一毫轻,好向聊将尉客情。
纵拟怪松为玉树,月高依旧可怜生。
-
呈瑞喧传是有年,眼前分晓被人谩。
自家冷暖知来处,老骨从前不怕寒。
-
深夜何人立少林,见成公案不须寻。
堆山积岳难消遣,相对顽然铁作心。
-
百丈清规,千古洪范。
藏之则虚空绝迹,用之则纲令森严。
-
上元新节,处处烧灯,都城巷陌,市廛邸店。
观者如堵,惟复灯来眼底,眼到灯边。
-
四达皇皇,无边无表,因甚有新有旧。
会得此去汉阳不远,不然黄鹤楼前鹦鹉洲。
-
老不禁寒,山边水边曝日。
春归阆苑,长底短底从新。
笙歌丛里贺年朝,锦绣筵中开寿域。
衲僧门下别有条章,每日蒙头打坐。
不知岁月易迁,直饶拶著不来,谁展钵盂吃饭。