-
年垂九十碍丛林,历尽风霜岁月深。
妙蕴岂能超佛祖,寸衷端可格天心。
-
忧民恤物敛天威,坐断乾坤肃四夷。
先放腊梅凝瑞雪,次教春色到瑶池。
-
西天末叶,东土初枝。
趑趄梁魏兮形影相吊,冷坐嵩少兮路径委蛇。
将谓单传直指,谁知一握乱丝。
骂底恨底患在为人之师。
今则枝枯叶陨,敷茂何期。
-
一人高高峰顶立,一人深深海底行。
不是与人难共住,大都缁素要分明。
-
夫蛊者最灵通,不期而会,不约而同。
拶著崖崩石裂,抛出金圈栗蓬。
惊倒露柱,嚇煞灯笼。
不知何处毒种,元来门里有虫。
-
一气潜回,百昌萌动。
君子道长兮露柱咨参,小人道消兮灯笼作舞。
义出丰年,道复太古。
国师欢喜问如何,冬至寒食一百五。
-
平生好攻禅病,不知病是道源。
要知道源端的,直须陆地行船。
因思大唐裴相国作圆觉经一序,一字一义,耸动人天。
又思本朝温国公制解禅颂六篇,一褒一贬,口业昭然。
匪伊自绝夙种,佛亦不度无缘。
-
观东震旦,有大乘根器,逾海越漠而来,远赴梁朝丹阙。
一言契合,如春卷衣。
北面折苇问津,信知桂谶不诬人。
追思严讳,炊黍鲙芹。
流水希声弦欲断,不知将底续芳尘。
-
秋风吹晓露,秋雨送秋炎。
祖师门下客,无处不咨参。
前程忽撞著个金口木舌汉。
-
诸人知处良遂知,良遂知处人不知。
因思积雨花狼藉,空写愁肠说向谁。
-
天不文,地不理。
忽去忽来,如月印水。
岁月已往兮波旬得时,椁示双趺兮饮光增喜。
悲兮喜兮,春风桃李。
一以贯之,曾子曰唯。
-
鸢飞戾天,鱼跃于渊。
四夷拜舞,八表宣传,笑看红日上阑干。
-
闹不如静,忙不如閒。
静闹俱泯,谓之得理。
归宗事理绝,日轮正当午。
向道莫行山下路,果然猿叫断肠声。
-
吽㗶吒喇竭节,地转天回难辨别。
不使松源省数钱,惯用衲僧锁口诀。
同死不同生,特地成途辙,秋风影里重罗列。
义断情忘四十年,何时待得龟成鳖。
-
开端令节,万事从新。
普贤磨墨,文殊把笔,书个事事大吉。
从兹常住宽馀,扫除逋积。
斗南长见老人星,五峰峨峨倚空碧。
-
秤锤捻得汁出,石人喝得汗流。
临机应变,随分知羞,乘时推上五峰头。
-
城东圣母坐莲台,大地众生正眼开。
与佛同生嫌见佛,一身难作二如来。
-
晷运推移,日南长至。
东海鲤鱼,鼓腮振鬣。
南山鳖鼻,伸眉吐气。
唯有赵州老儿没意智,拖个破席日里睡。
净慈路见不平,道个苏卢悉利。
-
丁宁损君德,无言真有功。
任从沧海变,终不为君通。
-
船上无散工,驾御有方所。
打篙底打篙,摇橹底摇橹。
触浪迎风天地宽,去来不碍东西浦。
[宋]
1185 年 ~ ?
释智愚的诗文全集
共 905 诗文