-
五峯石上,双涧松边。
是者伎俩,莫骂丰干。
-
厚重如山,宽大如海。
丹青有神,莫拟其踪。
僧繇笔妙,难状其迹。
如上国之春归,香风四吹。
如银蟾之出水,万象歛影。
-
移圆就方则辛,抑方为圆则苦。
枘凿不相入,是无准门户。
五峯峨峨兮等观,万象拨拨兮谁覩。
霜降水落,子归就父。
-
身槁如柴,眼明如电。
衡鑑台岭,品藻山外之宗。
挥呵悟门,不堕文字之相。
以讷为辩,以戒为碍。
横拈麈尾雨花倾,万象森罗俱鼎沸。
-
德腊俱高,孙枝益茂。
以勤俭苦节中兴隶业,以老气馀韵平视诸方。
眉稜垂雪,杖竹凝霜。
步趋有人兮清风可继,澹常古道兮劫外徜徉。
-
舌贯鼻端,牛行虎视。
祇者形模,转增聋戾。
万丈寒潭兮泐水无波,千仞宝山兮浮图锁翠,八十四人兮犹居学地。
-
鼯鼠声中,颠来倒去。
马颔馿腮,不须解注。
-
翠微际北腕头短,洞水逆流方到家。
年老脚跟宜著袜,不能随处蹈泥沙。
-
水绕山围狮子窟,赫赫金毛从此出。
野犴既死狐兔悲,天下丛林閙聒聒。
我来不敢重步行,森严匝匝清风生。
三拜无言出门去,烟笛一声牛背横。
-
藤深蔓短塔累累,以眼名龙恐是伊。
放下泥盘叉手笑,阿师曾误矮阇梨。
-
牧牧纯来岁月多,至今壳漏未消磨。
莫嫌截断苏溪水,尚有禅巖挂绿萝。
-
道树将摧皇祐间,力扶危处几多难。
因思今日安然者,忍数空庭竹几竿。
-
说文字禅笼络虚空,骂古塔主不明要旨。
褒贬抑扬,流行坎止。
栖凤喦高插杳冥,落花啼?谁相委。
-
碧玉溪头黄叶村,不闻花?到篱门。
憨眠似觉底时节,山月半规新吐痕。
-
石牀偃月梦魂冷,溪水写真癯影清。
平生矻矻自忘我,世外不知谁可盟。
-
孤舟十万里,委命在危流。
五叶芬芳后,神州法已秋。
-
袍著金花勒小骢,扬鞭几度月明中。
黄河界上空来往,直至如今未树功。
-
铁鞋无底饱风霜,岁晚归来卧石牀。
一对眼睛乌律律,半随云影挂寒堂。
-
孤筇影落清湘外,看尽归云歛复翔。
身世悠悠心自许,几回到此立斜阳。
-
南嶽诸峯七十二,惟有祝融峯最高。
九千七百三十丈,下视寰海如秋豪。
岷峨华顶远俯伏,九华五老来相朝。
上封老僧日无事,兴来以手摩云霄。
[宋]
1185 年 ~ ?
释智愚的诗文全集
共 905 诗文