[宋]
1185 年 ~ ?
释智愚的诗文全集
共 905 诗文
-
钻仰无门扉不通,静如古井鑑秋容。
乐天自得道中术,时引清风吹万松。
-
露激风抟岸草秋,揽衣何处上兰舟。
无方始是知方者,莫效支师泥沃洲。
-
开窗种脩竹,凿石搆方池。
良夜月来此,劳生几箇知。
-
儒释同科到者稀,道融冰雪鑑精微。
和平堂上公馀坐,静看寒云片片归。
-
濬发灵机口角边,断崖飞瀑逼人寒。
若言列祖有传受,迦叶无因倒刹竿。
-
石牀久矣卧云林,六十银丝两鬓侵。
海上浮杯心已息,掬溪容我窃棠阴。
-
远引高踪继复盆,一龛枯寂是前身。
秀峯影里闲揩眼,见尽深云未到人。
-
肃然凝目引秋光,帆过东溟白?行。
不即不离虽自肯,海山谁为说经王。
-
居常多不器,情谓尽方知。
有眼挂空壁,无心合祖师。
衲穿随手补,客至下阶迟。
或问虚堂叟,慇懃说向伊。
-
面壁风规久寂寥,儿孙旋旋立新条。
不知断臂缘何事,血洒空庭雪未消。
-
峯从险处自孤起,石到虎边飞冽泉。
门户既难子宜去,莫辞深雪立庭前。
-
身堕虚空如梦觉,万机截断任天真。
单单留得孃生口,箇事如何说向人。
-
龙猛因缘会北斋,轰轰南嶽到荆溪。
宏纲若谓无人举,谁听孤猿月下啼。
-
觉体如如不变时,能驱万象入毫厘。
毗耶城里无人识,一默雷轰只自知。
-
祖担终难荷,巖栖尽可攀。
爱闲嫌日短,遇兴不知还。
谷啸风搏虎,窗明月启关。
馀生无异念,赢得放疏顽。
-
声前未举已先知,曾用输机陷国师。
险处与谁分胜负,苹花汀草暗相宜。
-
井梧初堕别芝园,椶笠秋行过海边。
沙上有人搏律虎,谓言经钞未曾诠。
-
白?明边秋思远,逢人未话齿先寒。
他年祖室争头角,云外归来略借看。
-
风帽云巾历所期,问津何似到家时。
曲阑半倚垂杨外,潮落潮生祇自知。
-
几度忘言话克宾,丛林音响许谁闻。
海山秋夜对孤月,应记北高峯顶云。