-
南嶽七十二峯,华顶万八千丈。
瞻之无际,仰之无垠。
以此无穷数,用祝圣明君。
-
圣人无己,靡所不己。
总尘刹无不是,差之毫厘失千里。
仙仗飘飖去不还,从教六合清风起。
-
一跳一踯,师子嚬呻。
一新一旧,和气如春。
报恩尺不如寸,赢得癡坐,家里有人。
-
杜宇不如归,竹鸡泥滑滑。
深山巖崖中,谁道无佛法。
有佛法,衲僧只有三只袜。
-
说如建瓴,坐如山嶽。
就下平高,咬牙爆爆。
-
大道只在目前,要且目前难覩。
欲识大道真体,不离声色言语。
-
古佛只在椎头,每日呼来唤去。
非惟网令清巖,下下要分缁素。
兴化当年错用心,月明岂在珊瑚树。
-
敛影穷原懒出扃,晓云如送又如迎。
因思执手经行处,几听沙泉遶磵鸣。
-
居必择邻,鑑非止水。
明暗相凌,言犹在耳。
-
水中盐味,色里胶青。
祖师只认得箇相似底,何异楚人以鸡为凤。
我者里任你三头六臂,尽其来机,也无你凑泊处。
惯将三尺喙,骂倒五湖僧。
-
伤弓之?,见曲木而高飞。
有人见得云门,善为我辞。
-
老和尚死去二十五年,有谁撑门拄户。
虽与松源同日行,不会松源三转语。
父子背驰,面不相覩,直至如今成莽卤。
露冷风高秋意深,久矣无心荐藜黍。
-
十万里水云踪迹,七百年西竺陈人。
眼睛乌律卒,面子黑鳞皴。
传衣付法,惹起埃尘。
如今红紫乱朱纷然而出,岂止乎少林五叶一花之春。
斯临远讳,荐此溪苹,万古千秋累子孙。
-
鸡足峯前,黄梅渡口,逗到冷泉几掣肘。
若谓凌霄非正传,毕竟衣法属谁手。
野犴鸣,狮子吼,虚空昨夜翻筋斗。
-
虎憎鸡嘴,闻者畏之。
后人衡鑑不高,唤作二俱弄险。
-
人间无,天上有,往往无人脱窠臼。
四海娟娟洗玉魂,九野茫茫白兔走。
寒山子,不关口,也落马驹羣队后。
-
朕闻上古,其风朴略。
王言如丝,谁敢不听。
忽有人问鄮山,只向他道,风门海口,当风抵浪,也须是箇人始得。
-
镜容鹰爪,面目可憎。
掉发南嶽,下山教化。
从臾梼林,对御讲经。
不守疆界,干犯清平。
灭得中峯正法眼,破沙盆子话方行。
-
旧去新来懒送迎,巖间塚下见枯形。
忍成残腊半宵梦,坐对寒檠两岁灯。
-
外阖不闭,跨天下而无蕲。
会得许你,陞其堂入其室。
[宋]
1185 年 ~ ?
释智愚的诗文全集
共 905 诗文